Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. akt II SAB/Bk 53/10 odrzucające skargę J. B. na bezczynność Burmistrza Sokółki w przedmiocie wydania decyzji o podziale nieruchomości postanawia oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. akt II SAB/Bk 53/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę J. B. na bezczynność Burmistrza Sokółki w przedmiocie wydania decyzji o podziale nieruchomości. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarga jest niedopuszczalna z racji braku skutecznego wyczerpania przez skarżącego służącego mu w postępowaniu administracyjnym środka odwoławczego do zwalczania bezczynności organu na etapie przedsądowym. Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że skarżący dwukrotnie składał pisma, z treści których wynika że mogłyby być one potraktowane jako zażalenie na bezczynność z art. 37 § 1 k.p.a., w przedmiocie niewydania decyzji o podziale nieruchomości, o ile zostałyby złożone po wydaniu przez Kolegium ostatecznej decyzji o stwierdzeniu nieważności decyzji Burmistrza Sokółki i przed złożeniem skargi do tutejszego Sądu. Pierwsze pismo pochodziło z dnia [...] stycznia 2010 r., w którym wezwano Burmistrza Sokółki do niezwłocznego naprawienia szkody nieważnym postanowieniem z dnia [...] grudnia 2006 r. Natomiast drugie pismo datowane było na dzień [...] sierpnia 2010 r. i w piśmie tym skarżący zwrócił się do Burmistrza Sokółki z oświadczeniem, że w dniu [...] stycznia 2010 r. złożył zażalenie z art. 37 § 1 k.p.a. Pismo z dnia [...] stycznia 2010 r. zostało bowiem złożone jeszcze zanim organ I instancji był zobowiązany do wydania decyzji o podziale nieruchomości. Obowiązek taki po stronie organu powstał dopiero po ostatecznym rozstrzygnięciu przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku kwestii nieważność decyzji zatwierdzającej podział. Nastąpiło to decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. doręczoną organowi I instancji w dniu [...] kwietnia 2010 r. Natomiast pismo z dnia [...] sierpnia 2010 r. zostało wystosowane do organu już po wniesieniu przez skarżącego skargi na bezczynność do sądu administracyjnego. Skarga została wniesiona w dniu 6 sierpnia 2010 r.
W skardze kasacyjnej J.B. reprezentowany przez pełnomocnika zarzucił Sądowi I instancji naruszenie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U . Nr 153, poz. 1270 ze zm.) poprzez niezasadne uznanie, że skarżący przed wniesieniem skargi na bezczynność nie wyczerpał drogi prawnej i na tej podstawie błędnie ją odrzucił. Wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zarzut naruszenia art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U . Nr 153, poz. 1270 ze zm.) jest niezasadny.
Sąd I instancji słusznie wskazał, iż przed wniesieniem skargi na bezczynność Burmistrza Sokółki strona zgodnie z art. 37 § 1 k.p.a. powinna była wnieść zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie. W orzecznictwie przyjęto, iż "Warunkiem wniesienia do sądu administracyjnego skargi na bezczynność naczelnego organu administracji państwowej jest uprzednie złożenie zażalenia w trybie art. 37 k.p.a. Niezłożenie takiego zażalenia stanowi brak formalny skargi, skutkujący jej odrzuceniem" (postanowienie NSA z dnia 17 października 1997 r., IV SAB 31/97, OSP 1998, z. 10, poz. 185 z glosą B. Adamiak).