Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2012 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. B. działającej w imieniu własnym i w imieniu małoletniej córki J. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 137/10, o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi E. B. działającej w imieniu własnym i w imieniu małoletniej córki J. B. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w części postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 2 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 137/10, odrzucił skargę E. B. działającej w imieniu własnym i w imieniu małoletniej córki J. B. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w części.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarżącą wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie osobiście sporządzoną skargę na powyższą decyzję. Wezwaniem uznanym za skutecznie doręczone (k-69) w dniu 19 lutego 2010 r. Sąd zobowiązał skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi - poprzez nadesłanie 267 odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanych oraz do uiszczenia 200,00 (dwieście) złotych tytułem wpisu sądowego. Termin do uzupełnienia braków skargi upłynął w dniu 26 lutego 2010 r., a skarżąca nie uzupełniła braków formalnych skargi.
W tej sytuacji Sąd skargę odrzucił na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 oraz art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej zwaną "p.p.s.a.").
E. B. w skardze kasacyjnej od powyższego orzeczenia wniosła o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: art. 67 § 5 p.p.s.a., polegające na pominięciu pełnomocnika skarżącej przy doręczaniu wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi i doręczeniu wezwania wyłącznie na adres skarżącej.
W uzasadnieniu podkreślono, że pełnomocnictwo - obejmujące również postępowanie sądowe - dla adwokata M. B. udzielone przez skarżącą zostało złożone do akt administracyjnych w dniu 1 kwietnia 2009 r. Mimo to wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi nie zostało przesłane pełnomocnikowi, a jedynie skarżącej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna zasługiwała na uwzględnienie.
W myśl art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Ta jednakże w niniejszej sprawie nie miała miejsca.
Zgodzić się należy z zarzutem skargi kasacyjnej, że Sąd Wojewódzki w sposób niewłaściwy podjął zaskarżone postanowienie bez uwzględnienia, że skarżąca w postępowaniu administracyjnym ustanowiła pełnomocnika do jej reprezentowania w sprawie "przed Sądami i innymi organami". Należy zaznaczyć, że w postępowaniu sądowoadministracyjnym już na etapie formalnego badania skargi, a tym bardziej przy wydawaniu orzeczenia kończącego postępowanie Sąd podejmuje czynności procesowe i orzeka na podstawie akt sprawy, w tym akt administracyjnych. Jeżeli zatem w aktach administracyjnych jest dokument wskazujący na bezterminowe ustanowienie pełnomocnika do działania zarówno przed organem administracji, jak też przed sądami, to Sąd ma obowiązek wyjaśnić czy strona składająca skargę działać będzie osobiście, czy przez pełnomocnika.