Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 29 listopada 2007 r., sygn. akt II SAB/Lu 49/07 o umorzeniu postępowania w sprawie ze skargi M. W. na bezczynność Wójta Gminy N. w przedmiocie wniosku z dnia [...] o przyznanie świadczenia na leczenie lub żywność postanawia: oddalić skargę kasacyjną
W dniu 27 lipca 2007 r. M. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Wójta Gminy N. w przedmiocie wniosku z dnia [...] o przyznanie świadczenia na leczenie lub żywność. Do skargi M. W. dołączył kopie zażaleń z dnia [...] i [...] na bezczynność Wójta Gminy N. w przedmiocie niezałatwienia powołanego wyżej wniosku z dnia [...], które zostały skierowane do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L..
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy N. wniósł o jej oddalenie oraz wyjaśnił, że decyzją z dnia [...] nr [...] przyznany został skarżącemu zasiłek celowy w wysokości [...] zł z przeznaczeniem na zaspokojenie potrzeb bytowych wymienionych we wnioskach z dnia [...], z dnia [...], z dnia [...] oraz z dnia [...].
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie umorzył postępowanie w sprawie ze skargi M. W.. Jak wskazał Sąd z przepisu art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.) wynika, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność nawet wówczas, gdy ta decyzja lub akt podjęte zostały z naruszeniem terminu przewidzianego do ich wydania (por. wyrok NSA z 16 marca 2000 r., I SAB 201/99, niepubl.). W takim przypadku sąd powinien umorzyć postępowanie w sprawie ze skargi na bezczynność jako bezprzedmiotowe na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.. Z akt administracyjnych sprawy wynika, iż decyzją z dnia [...] wydaną przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w N., przyznany został skarżącemu M. W. zasiłek celowy w wysokości [...] zł z przeznaczeniem na zaspokojenie potrzeb bytowych wymienionych we wnioskach z dnia [...], z dnia [...], z dnia [...] oraz z dnia [...]. Oznacza to, iż po wniesieniu przez M. W. skargi do Sądu na bezczynność Wójta Gminy N. w przedmiocie wniosku z dnia [...] o przyznanie świadczenia na leczenie lub żywność, organ ten wydał rozstrzygnięcie w tej sprawie, przyznając skarżącemu wnioskowaną pomoc. Tym samym organ administracji - mimo pozostawania w zwłoce - przestał tkwić w bezczynności, a postępowanie w niniejszej sprawie, dotyczącej bezczynności tego organu, stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie powołanego art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.
Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniósł M. W., opierając ją na naruszeniu przepisów postępowania, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 149 p.p.s.a. w zw. z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. przez wyrażenie poglądu, że należy umorzyć postępowanie jako bezprzedmiotowe, nawet przy przyznanej bezczynności organu administracyjnego I instancji, nawet bez oczekiwania na wynik zażalenia na bezczynność złożony do organu drugiej instancji, nawet jeśli bezczynność trwa miesiące, a decyzja powinna być wydana bezzwłocznie, jeśli pomimo takiej bezczynność organ wydał w końcu decyzję administracyjną. Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.