Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku K. Z. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 2016 roku sygn. akt I OSK 3084/15 w sprawie ze skargi kasacyjnej K. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2015 roku sygn. akt II SA/Wa 259/15 w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] stycznia 2015 roku nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 25 października 2016 roku sygn. akt I OSK 3084/15 oddalił skargę kasacyjną K. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2015 roku sygn. akt II SA/Wa 259/15 oddalającego jego skargę na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] stycznia 2015 roku nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Pismem z dnia 8 lipca 2017 roku K. Z. wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego tym wyrokiem z uwagi na błędy popełnione przez swojego pełnomocnika, za które nie może ponosić odpowiedzialności.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017, poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i 2 tej ustawy). Podkreślenia wymaga, że instytucja przywrócenia terminu jest stosowana jedynie w sytuacjach wyjątkowych, tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Zatem oceniając okoliczności mające uprawdopodobnić brak winy w naruszeniu terminu sąd powinien brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
W niniejszej sprawie K. Z. zwrócił się o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem NSA z dnia 25 października 2016 roku sygn. akt I OSK 3084/15. Wyjaśnić w tym miejscu wypada, że wniosek w tym przedmiocie nie jest obwarowany przymusem adwokacko-radcowskim. Jako przyczynę uchybienia terminowi wskazał zaniedbanie profesjonalnego pełnomocnika pochodzącego z wyboru, który nie sporządził skargi o wznowienie w przepisanym terminie. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można uznać, że wnioskodawca uprawdopodobnił w ten sposób brak swojej winy w uchybieniu terminowi. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podziela utrwalony w orzecznictwie pogląd, zgodnie z którym pojęcie winy strony w uchybieniu terminu w postępowaniu sądowym obejmuje także swym zakresem winę osób trzecich, które strona upoważniła do dokonania określonej czynności, czyli również winę pełnomocnika. Nieuwaga i zaniedbanie pełnomocnika traktowane muszą być tak samo, jak gdyby dopuściła się ich sama strona skarżąca. Tym samym, nie można zgodzić się z podnoszonym we wniosku twierdzeniem, że naruszenie terminu nastąpiło bez winy wnioskodawcy w sytuacji gdy niewniesienie w terminie skargi o wznowienie postępowania nastąpiło w rezultacie działań ustanowionego przez niego pełnomocnika. Skoro nie został uprawdopodobniony brak winy wnioskodawcy oraz osoby upoważnionej przez niego do podejmowania czynności w postępowaniu, to brak było podstaw do przywrócenia terminu na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., a w konsekwencji należało odmówić K. Z. przywrócenia terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania sądowego na podstawie art. 86 § 1 w związku z art. 276 p.p.s.a.