Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 grudnia 2007 r., sygn. akt II SA/Lu 739/07 na niewykonanie przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie o sygn. akt II SAB/Lu 68/02 w przedmiocie zasiłku okresowego i celowego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania.
Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Lu 739/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę T. W. na niewykonanie przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w N. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2003 r. o sygn. akt II SAB/Lu 68/02 w przedmiocie zasiłku okresowego i zasiłku celowego, w której skarżąca domagała się ukarania organu grzywną. Sąd uznał, że powyższa skarga jest niedopuszczalna, gdyż nie zostały zachowane warunki formalne przewidziane w art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej powoływanej jako ustawa P.p.s.a.). T. W. wezwanie do wykonania wyroku złożyła w dniu 4 września 2007 r. w Ośrodku Pomocy Społecznej w N. Natomiast skargę o wymierzenie organowi grzywny za niewykonanie powyższego orzeczenia wniosła w dniu 3 września 2007 r. do Urzędu Gminy w N., skąd skarga ta dnia 4 września 2007 r. została przekazana do Ośrodka Pomocy Społecznej w N. W związku z powyższym skierowane do organu wezwanie z dnia 4 września 2007 r. do wykonania przedmiotowego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego nie ma charakteru "uprzedniego", zostało bowiem złożone już po wniesieniu w dniu 3 września 2007 r. skargi do organu administracji. Zdaniem Sądu nawet gdyby uznać, że skarga została wniesiona w dacie przekazania jej przez Urząd Gminy N. do Ośrodka Pomocy Społecznej w N., co nastąpiło w dniu 4 września 2007 r., to oznaczałoby jedynie, że wezwanie, o którym mowa w art. 154 § 1 ustawy P.p.s.a., zostało złożone jednocześnie ze skargą, nie zaś przed wniesieniem tej skargi.
Od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę kasacyjną wniosła T. W., reprezentowana przez radcę prawnego. Zaskarżając orzeczenie w całości, domagała się jego zmiany i wymierzenia Kierownikowi Ośrodka Pomocy Społecznej grzywny za niewykonanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2003 r., względnie uchylenia postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi I instancji. Zaskarżonemu postanowieniu skarżąca zarzuciła naruszenie art. 154 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez błędne przyjęcie, że nie spełniła przesłanki określonej w tym przepisie i nie wezwała organu do wykonania wyroku. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, iż twierdzenia Sądu I instancji, że T. W. nie zachowała formalnego warunku wniesienia skargi przewidzianej w art. 154 § 1 ustawy P.p.s.a. tj. iż skarga ta została złożona w tej samej dacie co wezwanie do wykonania orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, są niezgodne z dokumentami dołączonymi do akt sprawy oraz dowodami, jakie posiada skarżąca. T. W. do wykonania omawianego wyroku wezwała już pismem datowanym na dzień 7 sierpnia 2007 r., złożonym w Urzędzie Gminy w N. dnia 27 sierpnia 2007 r. Odpis powyższego wezwania skarżąca dołączyła do pisma procesowego z dnia 20 listopada 2007 r., które złożyła w biurze podawczym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w dniu 26 listopada 2007 r.