Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dnia 12 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku A. P. o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta Leszna z dnia 13 kwietnia 2011 r., znak KO.5430.12.EM.2011 w sprawie ze skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Po 67/12 w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] w przedmiocie skierowania na badania lekarskie postanawia: wstrzymać wykonanie decyzji Prezydenta Miasta Leszna z dnia [...] kwietnia 2011 r., znak [...], utrzymanej w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...].
Wyrokiem z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Po 67/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...], w przedmiocie skierowania na badania lekarskie.
W dniu 27 grudnia 2012 r. (data złożenia w biurze podawczym WSA) skarżący, na podstawie art. 173 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej p.p.s.a., wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku, w której zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji organu pierwszej instancji - Prezydenta Miasta Leszna z dnia [...] kwietnia 2011 r. utrzymanej w mocy wyżej opisaną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie. Skarżący, powołując się na przepis art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a. oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2007 r., sygn. akt I GPS 1/07, podkreślił, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowodowałoby dla niego trudne do odwrócenia skutki. Zaznaczył, że w niniejszej sprawie po raz kolejny zostałby poddany badaniom opartym na niezasadnych i bezpodstawnych przesłankach, co spowodowałoby poważne obciążenie psychiczne, nadto zmuszony byłby do ponoszenia kosztów powstałych w związku z badaniami.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści przepisu art. 61 § 1 p.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl przepisu art. 61 § 3 tej ustawy po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...). Dotyczy to także aktów wydanych lub odjętych w granicach tej samej sprawy.
W przypadku wydania przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku oddalającego skargę wniosek o wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności dopuszczalny jest również na etapie postępowania kasacyjnego i podlega wówczas rozpoznaniu przez Naczelny Sąd Administracyjny (p. uchwała składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2007 r., sygn. akt I GPS 1/07 (ONSA i WSA 2007/4/77). Wniesienie skargi nie pociąga za sobą automatycznego skutku suspensywności i wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu zależy od oceny, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie (por. T. Woś [ w:] T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005, s. 294 i n.). Jednocześnie przypomnieć należy, iż wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności tylko częściowo jest oparty na zasadzie skargowości. Zasada ta obowiązuje jedynie w zakresie wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Obowiązek kierowania się zasadą skargowości kończy się jednak na etapie wszczęcia postępowania w sprawie wstrzymania wykonania. W dalszej części postępowaniem w tym przedmiocie rządzi zasada oficjalności, z którą wiążą się określone obowiązki Sądu. Na etapie rozpoznawania wniosku należy wziąć pod rozwagę również te okoliczności, które nie zostały powołane przez skarżącego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 marca 2005 r., II OZ 155/05, OSS 2005/3/72). W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że przedmiotem omawianego żądania może być również decyzja wydana przez organ I instancji w danej sprawie, na co wskazuje brzmienie zdania ostatniego art.61 § 3 p.p.s.a., bo jest ona wydana "w granicach tej samej sprawy", przy czym zasadność wniosku trzeba badać przez pryzmat istnienia przesłanek do wstrzymania zaskarżonego aktu, czy czynności (p. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2013 r., sygn. akt II OZ 42/13, B. Dauter w; Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz pod red. B. Dautera, B. Gruszczyńskiego, A. Kabata, M. Niezgódki-Medek, 2013 r.).
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji (art. 61 § 3 p.p.s.a.) zostały w niniejszej sprawie spełnione. Nie ulega wątpliwości, iż skierowanie wnioskodawcy na badania lekarskie, na podstawie wydanych w toku postępowania administracyjnego decyzji, będzie się wiązać z koniecznością poniesienia przez niego opłaty z tego tytułu. A. P. uzyskuje niewielkie dochody. W tym miejscu należy nadmienić, iż postanowieniem referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt III SA/Po 67/12, przyznano mu prawo pomocy w całości, poprzez ustanowienie adwokata oraz zwolnienie go od kosztów sądowych. A zatem obciążenie skarżącego obowiązkiem poniesienia kosztów przeprowadzenia badań przed rozpoznaniem przez Naczelny Sąd Administracyjny wniesionej skargi kasacyjnej, w przypadku jej uwzględnienia spowodowałoby drastyczne obniżenie wysokości środków przeznaczanych na bieżące miesięczne utrzymanie, co bezpośrednio może wpłynąć negatywnie na warunki bytowe skarżącego kasacyjnie. Do czasu rozpoznania wniesionej przez A. P. skargi kasacyjnej, będzie on mógł, na wypadek ewentualnego wydania niekorzystnego dla niego rozstrzygnięcia, poczynić oszczędności na ten cel (por. postanowienie NSA z dnia 11 marca 2011 r., sygn. akt I OSK 336/11).
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.