Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 580/12 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi T. G. na Radę Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie działania organu postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Pismem z dnia [...] lutego 2012 r. T. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na działanie Rady m.st. Warszawy. W skardze sformułowano następujące zarzuty, które skarżący nazwał pozwami: przeciwko radcy prawnemu m.st. Warszawy za liczne matactwa w sprawach skarżącego, przeciwko Prezydent m.st. Warszawy, która tuszując matactwa pracowników sama staje się współwinna, przeciwko Dyrektorowi Biura Nadzoru Właścicielskiego (BNW) Urzędu m.st. Warszawy za defraudację funduszy na tzw. nagrody dla prezesów spółek miejskich, przeciwko Stołecznemu Konserwatorowi Zabytków za zaniechanie wpisu do rejestrów zabytków 200-letnich koszar przy ul. [...].
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że wniesiona skarga uruchamia jednoinstancyjne postępowanie administracyjne o charakterze uproszczonym, kończącym się czynnością faktyczną zawiadomienia skarżącego o sposobie załatwienia sprawy. Sprawy skargowe rządzą się swoistymi regułami. W postępowaniu tym nie istnieją strony, nie ma instancji, nie zapadają decyzje ani postanowienia oraz inne akty, a ma ono na celu ustalenie prawidłowości i terminowości działania organów administracyjnych i ich pracowników oraz zbadanie potrzeby podjęcia określonych czynności.
W ocenie Sądu I instancji działania administracji publicznej będące przedmiotem tego typu skarg nie podlegają kontroli sądów administracyjnych z uwagi na to, iż nie mieszczą się w katalogu czynności i aktów poddawanych nadzorowi sądowemu, których numerus clausus zawiera dyspozycja art. 3 §2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 12 lipca 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 580/12, na podstawie art. 58 §1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, odrzucił skargę.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł T. G.
Działając na podstawie art. 173 i art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) zaskarżył postanowienie w całości. Sądowi I instancji zarzucił naruszenie przepisów postępowaniam które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj.:
- art. 52 §3 i 4 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez przyjęcie, że wskazane w skardze sprawy nie dotyczą spraw należących do właściwości sądu administracyjnego, w sytuacji gdy skarga skarżącego powinna być rozpoznana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w trybie art. 52 §3 i 4 ww. ustawy;
- art. 58 §1 pkt 1 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 247 tej ustawy poprzez przyjęcie, że skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna pomimo istnienia przesłanek i w konsekwencji przyznania prawa pomocy skarżącemu poprzez ustanowienie adwokata.
Wskazując na powyższe podstawy zaskarżenia wniesiono o:
1. uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie,