Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 września 2012 r., sygn. akt III SAB/Gd 23/12 o odrzuceniu skargi i zwrocie wpisu w sprawie ze skargi M. M. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku w przedmiocie rozstrzygnięcia sporu o właściwość postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
M. M. wniósł skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku polegającą na nierozstrzygnięciu sporu o właściwość między Starostą Kartuskim a Prezydentem Miasta Gdańska w sprawie wydania wobec skarżącego decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami. Skarżący podał, że wniosek w tej sprawie złożył w dniu 25 stycznia 2012 r. , a organ nie rozstrzygnął sprawy przez wydanie decyzji, czy postanowienia. Wniósł o zobowiązanie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku do wydania stosownego aktu w zakreślonym przez sąd terminie.
Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie. Podał, że skarżący został poinformowany, że rozstrzygnięcia w sprawie sporu o właściwość między organami nie zapadają w formie decyzji i że na rozstrzygnięcia takie nie przysługują środki odwoławcze, ani skarga do sądu administracyjnego.
Postanowieniem z dnia 19 września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę na mocy art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., gdyż uznał, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Jak stwierdził Sąd, powołując się na stosowne orzecznictwo i literaturę, postępowanie w sprawie rozstrzygnięcia sporu o właściwość nie jest postępowaniem administracyjnym. Rozstrzygnięcie sporu o właściwość nie następuje ani w formie decyzji, ani w formie postanowienia. Na rozstrzygnięcie sporu o właściwość nie przysługują środki odwoławcze w toku instancji, ani skarga do sądu administracyjnego. Rozstrzygnięcia sporu o właściwość nie można zaklasyfikować do rozstrzygnięć o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a. Zdaniem Sądu zatem, skoro na rozstrzygnięcie sporu o właściwość skarga do sądu administracyjnego nie przysługuje, nie jest również możliwe wniesienie skargi do sądu na bezczynność organu w sprawie rozstrzygnięcia sporu o właściwość (art. 3 § 2 pkt 8).
Od powyższego postanowienia M. M. wniósł skargę kasacyjną, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania i zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 3 § 2 p.p.s.a. poprzez uznanie, że rozpatrywanie skarg na bezczynność samorządowego kolegium odwoławczego nie należy do właściwości sądu administracyjnego i w efekcie odrzucenia skargi.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, który opierając się na twierdzeniach części przedstawicieli doktryny prawa administracyjnego, błędnie stwierdził, iż rozstrzygnięcie sporu o właściwość nie następuje w formie decyzji, ani w formie postanowienia. Ponadto zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych orzeczenia kolegium wydawane są w formie decyzji albo postanowień. Stanowisko przedstawicieli doktryny oraz judykatury nie może być traktowane jako wiążące sąd wytyczne postępowania. Kodeks postępowania administracyjnego nie reguluje w jakim trybie ani jakim aktem powinien być rozstrzygnięty spór o właściwość między organami administracji publicznej. Zdaniem skarżącego właściwe jest jednak stanowisko sugerujące konieczność stosowania podczas rozstrzygania sporów o właściwość - w drodze analogii - przepisów dotyczących rozstrzygania innych sporów kompetencyjnych. Postępowanie w sprawie rozstrzygnięcia sporu o właściwość powinno zatem toczyć się w trybie regulowanym przez przepisy k.p.a., a jego rozstrzygnięcie powinno mieć formę postanowienia.