Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. N. i M. N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 180/15 odrzucającego skargę K. N. i M. N. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie; 2. oddalić wniosek o zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.
Postanowieniem z dnia 5 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 180/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę K. N. i M. N. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] stycznia 2015 r. w przedmiocie wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego.
Sąd wskazał, że zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału II z dnia 7 kwietnia 2015 r. pełnomocnik skarżących wezwany został do usunięcia braków formalnych skargi poprzez wskazanie adresów zamieszkania skarżących, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Zobowiązanie zostało doręczone pełnomocnikowi w dniu 10 kwietnia 2015 r. (zob.: zwrotne potwierdzenie odbioru karta 17), termin do usunięcia braków formalnych skargi upłynął w dniu 17 kwietnia 2015 r. Adresy zamieszkania obojga skarżących nie zostały wskazane.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał, że niewskazanie w skardze adresu zamieszkania strony skarżącej stanowi brak formalny skargi podlegający uzupełnieniu na wezwanie, a jego nieuzupełnienie wywołuje skutek określony w art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd bowiem na posiedzeniu niejawnym odrzuca postanowieniem skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych.
W ocenie Sądu niewskazanie adresu zamieszkania skarżących stanowi istotny brak formalny skargi, wskutek którego nie można nadać jej biegu. Oznaczenie miejsca zamieszkania strony skarżącej ma bowiem istotne znaczenie dla doręczeń pism sądowych w postępowaniu sądowoadministracyjnym, nawet wówczas, gdy strona ta ustanowiła pełnomocnika, gdyż stosunek pełnomocnictwa może zostać wypowiedziany w każdym czasie. Jednocześnie sąd nie może podejmować za stronę czynności zmierzających do uzupełnienia braków pisma i poszukiwać w aktach administracyjnych tych istotnych elementów pierwszego pisma wnoszonego do sądu administracyjnego (skargi), jakimi są adresy zamieszkania strony skarżącej. Sąd zauważa jedynie, że w postępowaniu administracyjnym strona skarżąca była reprezentowana przez tego samego profesjonalnego pełnomocnika, któremu doręczano decyzje administracyjne. Sąd podkreślił, że sąd z urzędu nie uzupełnia braków formalnych skargi uniemożliwiających nadanie jej biegu.
Z uwagi na powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. skargę odrzucił.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wnieśli skarżący, reprezentowani przez pełnomocnika.
Postanowienie zaskarżono w całości, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, w postaci:
1) art. 46 § 1 i 2 w zw. z art. 49 § 1 i 2 w zw. z art. 57 § 1 w zw. z art. 58 §1 pkt 3) p.p.s.a. w zw. z art. 3 §1 p.p.s.a., w zw. z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz w zw. z art. 77 ust. 2 Konstytucji RP, polegające na niezasadnym odrzuceniu skargi z uwagi na nieuzupełnienie w terminie braków formalnych skargi w postaci wskazania adresów skarżących, podczas gdy braki formalne nie były istotne i nie uniemożliwiały nadania sprawie dalszego biegu, a w konsekwencji odrzucenie skargi naruszyło konstytucyjne prawo strony do sądowej kontroli działalności administracji publicznej;