Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. B. i Z. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 29 stycznia 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 1220/17 w sprawie ze skarg K. B. i Z. J. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie pozytywnego zaopiniowania podziału nieruchomości postanawia: 1. odrzucić skargę kasacyjną; 2. zwrócić K. B. i Z. J. - z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie - cały uiszczony wpis od skargi kasacyjnej w kwocie po 100 (sto) złotych.
Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargi K. B. i Z. J. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie pozytywnego zaopiniowania podziału nieruchomości.
Skarżący nie zgodzili się z takim rozstrzygnięciem i na podstawie art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej, jako: P.p.s.a.) wywiedli skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wnieśli o "uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Urzędowi Miasta i Gminy w [...] w celu prawidłowego przeprowadzenia i skorygowania postępowania podziałowego przy uwzględnieniu interesów wszystkich właścicieli, posiadaczy i użytkowników okolicznych nieruchomości", a także o przyznanie kosztów postępowania kasacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 176 § 1 P.p.s.a., skarga kasacyjna powinna zawierać:
1. oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części;
2. przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie;
3. wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.
Poza wymaganiami, o których mowa w § 1, skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma strony oraz zawierać wniosek o jej rozpoznanie na rozprawie albo oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy (§ 2).
Stosownie zaś do art. 177a P.p.s.a. jeżeli skarga kasacyjna nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 176, innych niż przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, przewodniczący wzywa stronę do usunięcia braków w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi.
Powołany art. 176 P.p.s.a. wyraźnie przesądza, że w przypadku braków skargi kasacyjnej, o których mowa w art. 176 § 1 pkt 1 i 3 oraz w § 2 P.p.s.a. - brak oznaczenia zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części; brak wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany; brak jednego z wymagań przewidzianego dla pisma strony w postępowaniu sądowym (art. 46 - 47 P.p.s.a.) lub brak wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie albo oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy - przewodniczący najpierw musi wszcząć tzw. procedurę naprawczą, a więc wezwać stronę do usunięcia tych braków skargi kasacyjnej w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej, a dopiero w sytuacji ich nieusunięcia przez stronę, w zakreślonym terminie, skieruje sprawę na posiedzenie niejawne w celu jej odrzucenia.
Z treści art. 177a w zw. z art. 176 § 1 pkt 2 P.p.s.a. wynika zaś, że przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie są elementami konstrukcyjnymi skargi kasacyjnej i ich brak skutkuje jej odrzuceniem, bez uprzedniego wzywania do usunięcia któregoś z tych braków. Wskazane wyżej elementy konstrukcyjne skargi kasacyjnej stanowią o jej istocie i trudno byłoby przyjąć, że w razie ich pominięcia mamy wciąż do czynienia ze skargą kasacyjną.
W rozpoznawanej sprawie, skarga kasacyjna złożona przez strony, reprezentowanych przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radcą prawnym, nie spełnia wymagań z art. 176 § 1 pkt 2 P.p.s.a, albowiem nie przytoczono w niej żadnych podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia. Skarga kasacyjna zawiera jedynie wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz ogólnikowe uzasadnienie pozbawione jakiejkolwiek argumentacji prawniczej. Ponadto nie wskazuje żadnego przepisu prawa co sprawa, że nie czyni zadość wymogom art. 176 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Dlatego też jako obarczona brakiem nieusuwalnym podlega odrzuceniu.
Rygoryzm w tym zakresie wydaje się uzasadniony wysokim stopniem formalizacji skargi kasacyjnej w postępowaniu sądowoadministracyjnym, służącym precyzyjnemu ustaleniu zakresu sprawy przedstawianej Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do rozpoznania (por. B. Dauter, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2016 r., str. 796), skoro zgodnie z art. 183 § 1 zd. pierwsze P.p.s.a. Sąd ten rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu biorąc jedynie pod rozwagę nieważność postępowania.
Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, działając w oparciu o art. 180 w związku z art. 177a i art. 176 § 1 pkt 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia. O zwrocie wpisu od skargi kasacyjnej orzeczono w oparciu o art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.