Skarga kasacyjna na postanowienie WSA w Warszawie w przedmiocie zawieszenia postępowania
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Miasta Stołecznego Warszawy na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 3208/14 o odrzuceniu skargi Prezydenta m.st. Warszawy na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 3208/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Prezydenta m.st. Warszawy na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania.

W uzasadnieniu Sąd I instancji powołał się na art. 25 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a." i stwierdził, że Prezydent Miasta jako organ gminy nie ma zdolności sądowej chyba że występuje w sprawie jako osoba fizyczna bądź pracodawca. Zdolność sądową jako osoba prawna ma natomiast gmina.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ani z oznaczenia stron, ani ze sformułowanych w skardze zarzutów jak również z uzasadnienia - nie wynika aby skarga Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy została złożona w imieniu Miasta Stołecznego Warszawy. Pełnomocnik Prezydenta nie stawił się na rozprawie, a zatem Sąd nie mógł doprecyzować zaistniałej wątpliwości procesowej.

Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniosło Miasto Stołeczne Warszawa, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. w zw. z nie zastosowaniem art. 31 § 1 P.p.s.a. poprzez uznanie, że Prezydent m.st. Warszawy nie ma zdolności sądowej, podczas gdy jeśli Sąd miał wątpliwości co do zdolności sądowej strony skarżącej winien wezwać skarżącego pod rygorem odrzucenia skargi, do udzielenia w wyznaczonym terminie odpowiedzi, czy skarga Prezydenta została złożona w imieniu m. st. Warszawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: stosownie do art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny związany jest granicami skargi kasacyjnej, a z urzędu bierze pod rozwagę wyłącznie nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie występują enumeratywnie wymienione w § 2 powołanego artykułu przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Z tego względu przy rozpoznaniu sprawy Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej, które zasługują na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej, albo jeżeli skarżący nie ma zdolności procesowej, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy, albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną skarżącą zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie, skarga zgodnie z art. 58 § 1 pkt 5 P.p.s.a., podlega odrzuceniu. Nadmienić przy tym należy, iż stosownie do art. 58 § 2 P.p.s.a., odrzucenie skargi z powodu braku zdolności sądowej jednej ze stron może nastąpić dopiero wtedy, gdy brak ten nie zostanie uzupełniony.

Ponadto z przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r., poz. 1515), a zwłaszcza jej art. 11a wynika, że gmina działa przez swoje organy, którymi są rada gminy oraz wójt (burmistrz, prezydent miasta). Gmina posiada zdolność procesową, dokonuje czynności w postępowaniu przez organy lub osoby uprawnione do działania w jej imieniu (art. 26 § 1 i art. 28 § 1 P.p.s.a.). Należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, że podmiotem praw i obowiązków jest gmina, a nie jej organy, jednakże organ gminy nie może być traktowany jako podmiot od niej niezależny.

Strona 1/2