Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2019 r., sygn. akt I SAB/Wa 336/19 o odrzuceniu skargi P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą W. na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o wszczęcie negocjacji w celu ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 10 września 2019 r., sygn. akt I SAB/Wa 336/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą W. na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o wszczęcie negocjacji w celu ustalenia odszkodowania za nieruchomość.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że niniejszej sprawie przedmiotem skargi P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą W. uczyniła prowadzenie negocjacji w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za wywłaszczoną pod drogę nieruchomość, które ma charakter cywilnoprawny i nie podlega kognicji sądownictwa administracyjnego.
W ocenie Sądu momentem, od którego uzależnione jest procedowanie na podstawie przepisów K.p.a. jest moment zakończenia negocjacji w trybie cywilnoprawnym. W takim przypadku następuje procedowanie w trybie administracyjnym i od tego momentu powinna być dokonywana ocena ewentualnej bezczynności organu dotycząca niezałatwienia sprawy w terminie. Powyższe, zdaniem Sądu, oznacza że skarga spółki jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniosła P. sp. z o. o. Sp. k. w Warszawie, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) "art. 8 § 2 pkt 8 P.p.s.a." poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że przedmiotem skargi na bezczynność jest kwestia rozpoznania wniosku o wszczęcie negocjacji w celu ustalenia odszkodowania za nieruchomości i w rezultacie wskazanie, że sprawa nie podlega kognicji sądownictwa administracyjnego, a jest wręcz przeciwnie, ponieważ już w petitum skargi został ustalony zakres bezczynności organu, a więc w części dotyczącej rozpoznania wniosku z dnia 10 lipca 2018 r. (złożonego w dniu 12 lipca 2018 r.) o ustalenie odszkodowania za nieruchomości przejęte przez m.st. Warszawę na własność na podstawie art. 98 u.g.n. stanowiących działki nr [...] z obrębu [...] stanowiących ul. [...] i ul. [...] oraz działki nr [...] z tego samego obrębu położonej w pasie drogowym [...], co doprowadziło do nieuzasadnionego odrzucenia skargi;
2) art. 58 § 1 pkt 1 i 6 P.p.s.a. i uznanie, że wystąpiła podstawa do odrzucenia skargi - zważywszy, że zgodnie z treścią pism złożonych w dniu 12 lipca 2018 r. oraz w dniu 20 listopada 2018 r. w Biurze Mienia Miasta i Skarbu Państwa - kierowanych do Naczelnika M. D., wynikało wprost, że z uwagi na brak jakichkolwiek kroków poczynionych przez organ w terminie 3 miesięcy od 12 lipca 2018 r., to skarżąca wnosi o rozpoznanie sprawy w zakresie ustalenia i wypłacenia odszkodowania w trybie administracyjnym, a więc już od przełomu października/ listopada 2018 r. Prezydent m.st. Warszawy powinien procedować na gruncie przepisów prawa administracyjnego i w tym trybie wydać decyzję, a tego nie zrobił i w związku z tym, powstał stan bezczynności, czego Sąd I instancji w ogóle nie rozważył i w konsekwencji bezpodstawnie odrzucił skargę na bezczynność.