Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Wojewody D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 października 2007 r. sygn. akt IV SO/Wr 10/06 o wymierzeniu organowi grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi oraz o przyznaniu wynagrodzenia adwokatowi ustanowionemu dla strony z urzędu w sprawie ze skargi U. S. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] nr [...] postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wymierzył Wojewodzie D. grzywnę w wysokości 3000 zł za nieprzekazanie w ustawowym terminie skargi U. S. na decyzję tego organu z dnia [...] wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż w sprawie zachodzą przesłanki do wymierzenia organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 152, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., bowiem skarga złożona została przez skarżącą w Delegaturze [...] Urzędu Wojewódzkiego w dniu 10 maja 2006 r., zaś organ przekazał ją Sądowi wraz z aktami sprawy dopiero w dniu 5 marca 2007 r., a zatem prawie 9 miesięcy po upływie ustawowego terminu. Określając wysokość grzywny Sąd wziął pod uwagę, iż organ działał pod wpływem błędu wynikłego z niewłaściwej informacji udzielonej przez pracownika sekretariatu Sądu, z której wynikało, iż skarga U. S. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu w dniu 14 czerwca 2006 r. i została zarejestrowana pod sygnaturą akt IV SA/Wr 559/06. Jak wyjaśnił to Sąd I instancji sprawa ta dotyczyła w istocie zupełnie innego przedmiotu i została zakończona odrębnym orzeczeniem.
Zażalenie na to postanowienie wniósł Wojewoda D., reprezentowany przez radcę prawnego G. N., domagając się jego uchylenia i zarzucając naruszenie art. 55 § 1 P.p.s.a. W uzasadnieniu organ stwierdził, iż opóźnienie w przekazaniu dokumentacji wynikło z błędnego przekonania, iż skarga U. S., która wpłynęła do Sądu w dniu 14 czerwca 2006 r., dotyczyła przedmiotu objętego wnioskiem o wymierzenie grzywny. Opóźnienie to zostało spowodowane przez błąd pracownika Sądu, który udzielił organowi niewłaściwej informacji, a co nie zostało przez Sąd wzięte pod uwagę. Wojewoda podkreślił, iż w przedmiotowej sprawie brak było przesłanek pozwalających przyjąć, iż zachodzi konieczność wymierzenia organowi grzywny na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie stwierdzić należy, iż z uwagi na rozbieżność orzecznictwa sądów administracyjnych co do rodzaju środka zaskarżenia, jaki przysługuje w odniesieniu do postanowienia wydanego na skutek wniosku strony o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 §1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny uchwałą z dnia 7 kwietnia 2008 r. sygn. akt II FPS 1/08 uznał, iż wniosek o jakim mowa w art. 55 § 1 P.p.s.a. jest pismem wszczynającym odrębne postępowanie, od którego pobiera się wpis sądowy, zaś od postanowienia wydanego na skutek tego wniosku służy stronie zażalenie, a nie skarga kasacyjna.
Mając na uwadze powyższe stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny, oceniając wniesione przez Wojewodę D. zażalenie uznał, iż nie posiada ono usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 54 § 2 P.p.s.a. organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, zobowiązany jest do jej przekazania sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Art. 55 § 1 P.p.s.a. stanowi z kolei, iż w razie nie zastosowania się do powyższego obowiązku, Sąd może na wniosek skarżącego orzec o wymierzeniu organowi grzywny.