Skarga kasacyjna na postanowienie SKO w Warszawie w przedmiocie zwrotu wniosku
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. R. i P. R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1672/12 o odrzuceniu skargi i zwrocie wpisu w sprawie ze skargi M. R. i P. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu wniosku postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/3

M. R. i P. R. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu wniosku.

W uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia Kolegium stwierdziło, że pismo Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 7 grudnia 2009 r. ustalające opłatę z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości położonej przy ul. [...] w Warszawie, nie może być traktowane jako aktualizacja opłaty za użytkowanie wieczyste, a jako ustalenie nowej opłaty. W porównaniu z poprzednimi użytkownikami wieczystymi, którzy uiszczali za przedmiotową nieruchomość czynsz symboliczny ustalony na podstawie przepisów szczególnych, Kolegium uznało, iż w stosunku do obecnych użytkowników wieczystych, tj. M. i P. R. powinno nastąpić ustalenie opłaty, a nie jej aktualizacja (art. 71 i następne ustawy o gospodarce nieruchomościami). W tej sytuacji Kolegium stwierdziło, że nie jest organem właściwym do rozpatrzenia złożonego w dniu 15 stycznia 2010 r. wniosku M. i P. R. o ustalenie, iż podwyższenie opłaty z tytułu użytkowania wiecznego przedmiotowej nieruchomości gruntowej jest nieuzasadnione.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko prezentowane w zaskarżonym rozstrzygnięciu.

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę. W pierwszej kolejności Sąd wskazał, iż wbrew pouczeniu zawartemu w zaskarżonym rozstrzygnięciu, w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, postanowienie wydane w niniejszej sprawie podlega kognicji sądów administracyjnych w trybie art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej: p.p.s.a.). Wprawdzie orzeczenia wydane przez organ w oparciu o przepisy art. 77 - 81 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) podlegają, co do zasady, zaskarżeniu w drodze sprzeciwu do sądu powszechnego, jednak w przypadku, gdy orzeczenia te nie rozstrzygają sprawy co do jej istoty (poprzez oddalenie wniosku lub ustalenie nowej wysokości opłaty), podlegają one zaskarżeniu do sądu administracyjnego (zob. orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 czerwca 2008 r., I OSK 876/07, z dnia 11 lipca 2007 r., I OSK 1141/06, z dnia 21 lipca 2011 r., I OSK 1295/10; wyrok WSA w Łodzi z dnia 30 września 2011 r., II SA/Łd 533/11 - cbois.nsa.gov.pl). Wskazuje się przy tym na brzmienie art. 79 ust. 7 u.g.n., zgodnie z którym, do postępowania przed kolegium stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, co oznacza, że rozstrzygnięcia tego organu wydane na podstawie tych przepisów podlegają kontroli sądu administracyjnego.

Jak wskazał jednak Sąd, stosownie do art. 52 § 1 p.p.s.a., który to przepis wprowadza zasadę pierwszeństwa postępowania administracyjnego w stosunku do postępowania sądowego, skargę do sądu administracyjnego można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, o ile służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Niewątpliwie możliwość poddania działalności administracji publicznej sądowej kontroli nie oznacza prawa sądu do zastępowania organów administracyjnych w podejmowaniu aktów administracyjnych z naruszeniem zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego. Z powołanych regulacji wynika zatem, że wyczerpanie stosownych środków zaskarżenia jest podstawową przesłanką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego. W przypadku skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, wydane w przedmiocie zwrotu wniosku na podstawie art. 66 § 3 k.p.a., skarżący winni wyczerpać środek prawny określony w art. 127 § 3 w zw. z art. 144 k.p.a., tj. złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy (por. postanowienie NSA z dnia 18 lutego 2010 r., I OSK 188/10). Jak wynika z akt sprawy, skarżący nie wyczerpali administracyjnego toku instancji, wnosząc skargę na nieostateczne postanowienie organu I instancji. Tym samym wniesienie skargi do sądu administracyjnego przed wcześniejszym wykorzystaniem przysługującego środka odwoławczego na drodze administracyjnej w postaci wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, czyni przedmiotową skargę niedopuszczalną.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze