Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie odmowy prawa strony w postępowaniu uwłaszczeniowym
Sentencja

I OSK 390/06 POSTANOWIENIE Dnia 7 kwietnia 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółdzielni "S." w [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1902/05 o odrzuceniu skargi Spółdzielni "S." w [...] na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy prawa strony w postępowaniu uwłaszczeniowym postanawia 1) uchylić zaskarżone postanowienie 2) oddalić wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 listopada 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1902/05 odrzucił skargę Spółdzielni "S." w [...] na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy prawa strony w postępowaniu uwłaszczeniowym.

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że strona skarżąca nie uzupełniła braków formalnych skargi, poprzez złożenie jej dwu odpisów w terminie 7 dni od doręczenia wezwania Sądu wraz z ze stosownym pouczeniem. Stąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przedmiotowa skarga została odrzucona.

Powyższe postanowienie Spółdzielnia "S." w [...] zaskarżyła w całości poprzez wniesienie skargi kasacyjnej, zarzucając Sądowi naruszenie art. 46 § 1 pkt 5, art. 47 § 1 i art. 49 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na przyjęciu, że złożona przez Spółdzielnię skarga była dotknięta brakiem formalnym niezałączenia 2 odpisów skargi, co uzasadniało wezwanie skarżącej do jego usunięcia. W jej uzasadnieniu strona podniosła, że wniesiona przez nią skarga nie miała zarzucanych jej braków. Po pierwsze, w je treści zostało zaznaczone, że jednym z załączników do skargi są 2 jej odpisy, co niejako zostało potwierdzone na oryginale skargi przez pracownika Ministerstwa Infrastruktury, który odbiór skargi pokwitował. Po drugie, Ministra Infrastruktury składając odpowiedź na skargę, nie kwestionował odpisu skargi. W tej sytuacji, - tzn., gdy istniały uzasadnione wątpliwości, czy brak skargi w ogóle zaistniał, a jeżeli nawet, to wobec złożenia odpowiedzi na skargę należało uznać, że nie był to brak istotny - wezwanie do jego usunięcia nastąpiło z naruszeniem art. 49 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna jest uzasadniona. Z treści art. 49 § 1 p.p.s.a. ("Jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej") wynika jednoznacznie, że sąd może wezwać skarżącego do usunięcia braku skargi tylko w przypadku braku istotnego, tzn. takiego, którego nieusunięcie uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu. W sytuacji, kiedy Sąd I instancji nie wyjaśnił istniejących w sprawie wątpliwości, czy wniesiona skarga miała w ogóle jakieś braki i kiedy organ administracji nadsyłając odpowiedź na skargę nie podniósł, że nie otrzymał jej odpisu, wezwanie skarżącej Spółdzielni do nadesłania odpisów skargi nastąpiło z naruszeniem art. 49 § 1 p.p.s.a. przez niewłaściwe jego zastosowanie. Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela bowiem pogląd, że w sytuacji, gdy organ administracji nadesłał odpowiedź na skargę, braku tej skargi polegającego na nienadesłaniu jej odpisu, nie można uznać za brak, którego nieuzupełnienie w terminie wyznaczonym przez sąd, stanowi wskazaną w art. 58 § 1 pkt 3 Pps podstawę odrzucenia skargi - post. NSA z 13 czerwca 2005 r., I OSK 86/05, niepubl. Tym samym naruszenie to miało istotny wpływ na wynik sprawy, ponieważ doprowadziło do bezzasadnego odrzucenia skargi.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny uznał zażalenie za zasadne i na podstawie art. 185 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.

Natomiast wniosek o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania należało uznać za bezzasadny wobec jednoznacznego brzmienia art. 203 pkt 1 p.p.s.a. Na jego podstawie nie można bowiem przyjąć, że stronie, która wniosła skargę kasacyjną, należy się od organu zwrot poniesionych przez nią niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego, również w przypadku, gdy w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej zostało uchylone postanowienie sądu pierwszej instancji o odrzuceniu skargi. Pogląd ten znalazł potwierdzenie w orzecznictwie NSA, gdzie wyraźnie podkreślono, że przepisy art. 203 i 204 wiążą zwrot kosztów postępowania kasacyjnego z wyrokiem sądu pierwszej instancji uwzględniającym lub oddalającym skargę, co nie ma miejsca w przypadku rozpoznawania skargi kasacyjnej od postanowienia odrzucającego skargę - por. wyrok NSA z 25 lipca 2005 r., II OSK 552/05, niepubl.

Strona 1/1