Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku M. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lipca 2018 r. sygn. akt VIII SA/Wa 340/18 o oddaleniu skargi M. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] października 2017 r. nr [...], [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 lipca 2018 r., VIII SA/Wa 340/18, oddalił skargę M. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] października 2017 r. nr [...], [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości.
Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wywiódł M. S., w której zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji będzie skutkowało "wielką szkodą i trudnymi do odwrócenia skutkami", bowiem nabycie tej nieruchomości oraz dokonanie kolejnych regulacji w jej dokumentacji może doprowadzić (w przypadku uchylenia powyższej decyzji) do szeregu kolejnych kroków administracyjnych mających na celu odwrócenia tejże sytuacji. Podkreślono także, że istnieje duże prawdopodobieństwo uchylenia powyższej decyzji co łącznie innymi przesłankami wskazuje na słuszność wstrzymania jej wykonania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a.") wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Nie chodzi przy tym o jakiekolwiek skutki i jakąkolwiek szkodę, ale o szkodę i skutki kwalifikowane, tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 16 kwietnia 2007 r., I GPS 1/07, przyjął, że na podstawie powołanego przepisu dopuszczalne jest wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu także w postępowaniu kasacyjnym, wszczętym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku oddalającego skargę.
Z konstrukcji powołanego przepisu wynika, że to na skarżącym spoczywa obowiązek wykazania konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Zadaniem Sądu jest natomiast zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają lub nie za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarty w skardze kasacyjnej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie mógł zostać uwzględniony, albowiem skarżący nie wykazał, aby zostały spełnione przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Uzasadnienie tego wniosku zawiera jedynie twierdzenia o charakterze ogólnym i generalnym, pozbawione konkretnej oraz przekonującej argumentacji, a to właśnie na stronie ubiegającej się o wstrzymanie wykonania decyzji, jako tej, która potencjalnie czerpie korzyść z tej instytucji, spoczywa obowiązek wykazania istnienia konkretnych okoliczności, popartych stosownymi twierdzeniami i dokumentami, pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (postanowienie NSA z 14 listopada 2006 r., II FZ 585/06). Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione (por. postanowienie NSA z 26 listopada 2007 r., II FZ 338/07 oraz B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2013, s. 244). Tymczasem skarżący, oprócz ogólnego stwierdzenia, że utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji będzie skutkowało wielką szkodą i trudnymi do odwrócenia skutkami, nie powołał konkretnych okoliczności, które mogłyby powyższe potwierdzić. Brak stosownego uzasadnienia wniosku uniemożliwia zatem jego merytoryczną ocenę. Rolą Sądu nie jest bowiem domniemywanie, gdzie wnioskodawca upatruje niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji (por. postanowienie NSA z 21 maja 2010 r., II FZ 223/10 oraz z 15 lutego 2011 r., II OZ 73/11). Tym samym, stwierdzić należało, że wstrzymanie wykonania decyzji nie jest możliwe w okolicznościach rozpoznawanej sprawy.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.