W ocenie Sądu pierwszej instancji spełniony został również drugi warunek odnoszący się do uprzedniego pisemnego wezwania organu do wykonania wyroku sądu. Pismem z dnia [...] stycznia 2008 r. H. W. wystąpił do organu z prośbą o poinformowanie, jak przebiegać będzie dalsze postępowanie o unieważnienie kwestionowanych decyzji. Jakkolwiek pismo to dotyczy innych jeszcze kwestii, to jednak należy uznać, że było wezwaniem do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, o jakim mowa w art. 154 § 1 p.p.s.a. Powoływana ustawa nie stawia bowiem żadnych warunków formalnych odnoszących się do treści wezwania, ani co do czasu jego wniesienia.
Wobec powyższego Sąd pierwszej instancji stwierdził, że spełnione zostały przesłanki do wymierzenia organowi grzywny. Zgodnie z brzmieniem art. 154 § 6 p.p.s.a., grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Biorąc pod uwagę wyjaśnienia organu co do przyczyn niewykonania wyroku sądu administracyjnego, Sąd uznał, że grzywna w wysokości 1.000 zł będzie adekwatną sankcją.
Jako podstawę prawną wyroku Sąd wskazał art. 154 § 1 i § 6 oraz art. 200 p.p.s.a.
Minister Infrastruktury, reprezentowany przez radcę prawnego S. J., zaskarżył opisany wyrok do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze kasacyjnej domagał się jego uchylenia w całości i oddalenia skargi ewentualnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.
Skarżący kasacyjnie organ zarzucił wyrokowi naruszenie przepisów postępowania, które to uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) naruszenie art. 154 § 1 p.p.s.a. poprzez:
a) błędne uznanie, że zostały spełnione obie przesłanki zastosowania tego przepisu, tj. zaistnienie bezczynności oraz skuteczne wezwanie organu przez stronę do załatwienia sprawy;
b) błędne uznanie, że sprawa mogła zostać rozpatrzona przez organ do chwili złożenia skargi na bezczynności, co z powodu niezawinionych przez organ braków w materiale dowodowym nie mogło nastąpić;
2) naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez pominięcie w uzasadnieniu wyroku istotnych okoliczności sprawy wskazanych w odpowiedzi organu na skargę oraz nie uwzględnienie całokształtu tej sprawy;
3) naruszenie art. 133 § 1 p.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie stanu faktycznego sprawy.
W uzasadnieniu Minister podkreślił, że prawomocny wyrok z dnia 2 marca 2006r. wraz z aktami sprawy wpłynął do Ministerstwa w dniu 31 lipca 2007 r. Po zapoznaniu się z aktami sprawy, zawiadomieniem z dnia [...] sierpnia 2007 r., Minister zawiadomił strony o toczącym się postępowaniu w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Poznańskiego z dnia [...] września 1977 r. oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Prezydenta Miasta Poznania. Jednocześnie organ wystąpił do Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego "[...]" w Poznaniu o udzielenie informacji czy stan prawny przedmiotowej nieruchomości nie uległ od 2003 r. zmianie. Podkreślił, że wystąpił do właściwego organu o udzielenie informacji oraz nadesłanie dokumentów niezbędnych do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Nie posiadał przy tym żadnych instrumentów dających możliwość przyspieszenia toczącego się przed nim postępowania. Ze względu na charakter sprawy oraz stałą współpracę z Urzędem Miasta Poznania przyjął, że czas oczekiwania na wnioskowane informacje może wynosić kilka miesięcy. Jedyną czynnością, jaką mógł podjąć (i podjął), było przesłanie kolejnej prośby.