Niezależnie od powyższego należy również wskazać, że zasadnie skarżący kasacyjnie organ zarzucił, iż uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie odpowiada wymogom art. 141 § 4 p.p.s.a. Z niniejszego uzasadnienia w gruncie rzeczy nie wynika, dlaczego Sąd pierwszej instancji uznał, że Minister Infrastruktury pozostaje w bezczynności po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 marca 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 1844/04. Okoliczność, iż Minister nie wydał rozstrzygnięcia do dnia wniesienia skargi nie oznacza sama przez się, że organ pozostaje w bezczynności po wskazanym wyroku. W ramach postępowania wywołanego skargą wniesioną na podstawie art. 154 § 1 p.p.s.a. należy przede wszystkim ustalić jak przebiegało postępowanie organu i dokonać jego oceny pod kątem, czy ustalone fakty wskazują na bezczynność organu, czy też na przebieg postępowania mają wpływ inne okoliczności niezależne od organu prowadzącego postępowanie. Ustalenia te winny zostać dokonane w oparciu o nadesłane akta administracyjne. Takich ustaleń Sąd pierwszej instancji nie poczynił.
Brak rozważań Sądu pierwszej instancji w przedstawionym wyżej zakresie wskazuje, iż Sąd dopuścił się naruszenia art. 141 § 4 oraz art. 133 § 1 p.p.s.a.
Mając powyższe na względzie, uwzględniając, iż skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 189 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
Na podstawie art. 207 § 2 p.p.s.a., uwzględniając zaistniałą już w momencie wniesienia skargi sytuację procesową, odstąpiono od zasądzenia od H. W. na rzecz Ministra Infrastruktury kosztów postępowania kasacyjnego.