Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku W. Z. o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 marca 2014 r., sygn. akt I OSK 478/14 w sprawie ze skargi W. Z. na bezczynność Komendanta Komisariatu Policji w K. w przedmiocie wydania zaświadczenia postanawia: oddalić wniosek o uzupełnienie postanowienia.
Postanowieniem z 18 marca 2014 r., I OSK 478/14 Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu wniesionej przez W. Z. skargi kasacyjnej, uchylił zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 grudnia 2013 r., IV SAB/Wa 231/13 o odrzuceniu jego skargi na bezczynność Komendanta Komisariatu Policji w K. w przedmiocie wydania zaświadczenia.
Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego 24 marca 2014 r. Pismem z 27 marca 2014 r., które wpłynęło do Sądu 28 marca 2014 r., skarżący zwrócił się o uzupełnienie postanowienia przez zasądzenie na jego rzecz od organu kosztów postępowania kasacyjnego, to jest opłaty od skargi kasacyjnej i kosztów zastępstwa procesowego w stawce wyższej niż minimalna.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do regulacji zawartej w art. 157 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270; zwanej dalej: p.p.s.a.), strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej (art. 166 p.p.s.a.).
Wniosek skarżącego nie jest zasadny. W postępowaniu sądowoadministracyjnym obowiązuje zasada, że strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (art. 199 p.p.s.a.). Wyjątki od tej zasady zostały określone w art. 200, art. 201, art. 203 i art. 204 cyt. ustawy i tylko w tych wypadkach sąd może orzekać o zwrocie kosztów postępowania między stronami (art. 209 p.p.s.a.). W niniejszej sprawie przepisy te, a w szczególności art. 203 pkt 1 p.p.s.a., nie znajdują zastosowania. Wskazany przepis stanowi, że stronie, która wniosła skargę kasacyjną, należy się zwrot poniesionych przez nią niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego od organu - jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji oddalający skargę.
Wobec jednoznacznego brzmienia art. 203 pkt 1 nie można przyjąć, że na podstawie tego przepisu stronie, która wniosła skargę kasacyjną, należy się od organu zwrot poniesionych przez nią niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego, również w przypadku, gdy w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej zostało uchylone postanowienie sądu pierwszej instancji o odrzuceniu skargi. Pogląd ten, podzielany w orzecznictwie NSA, znalazł ostateczne potwierdzenie w uchwale siedmiu sędziów NSA z 4 lutego 2008 r., I OPS 4/07 (publ. ONSAiWSA z 2008 r. nr 2, poz. 23). W uchwale, NSA podkreślił, że przepisy art. 203 i 204 p.p.s.a. nie mają zastosowania, gdy przedmiotem skargi kasacyjnej jest postanowienie sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie. Jednocześnie, Sąd ten zaznaczył, że "przyjęte w Prawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi rozwiązanie nie niweczy prawa skarżącego do otrzymania zwrotu kosztów postępowania. Uwzględnienie skargi kasacyjnej na postanowienie kończące postępowanie przed sądem administracyjnym pierwszej instancji nie oznacza jeszcze, że stroną "przegrywającą" jest organ administracyjny. Jeżeli w następstwie takiego orzeczenia NSA, sąd pierwszej instancji, po ponownym rozpoznaniu sprawy, uwzględni skargę, to nie ma przeszkód, aby na podstawie art. 200 p.p.s.a. zasądzić na rzecz skarżącego wszystkie koszty postępowania, w tym koszty postępowania kasacyjnego związane ze skargą kasacyjną od postanowienia o odrzuceniu skargi, ponieważ podlegają one zaliczeniu do poniesionych przez skarżącego kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw, co trafnie zauważył NSA w postanowieniu z dnia 25 lipca 2005 r. (sygn. akt II OSK 552/05, ONSAiWSA z 2006 r., Nr l, poz. 17). Natomiast nie należy się skarżącemu zwrot kosztów postępowania od organu w razie nieuwzględnienia skargi, bo to wynika wprost z art. 200 p.p.s.a. oraz zasady orzekania o zwrocie kosztów między stronami przyjętej w art. 199 p.p.s.a.".
Z tego względu Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 18 marca 2014 r. nie zamieścił rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego, a wniosek o uzupełnienie tego postanowienia podlegał oddaleniu.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 157 § 1 i 2 w zw. z art. 166 i art. 193 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.