Dnia 12 kwietnia 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] sp. z o.o. w W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2018 r., sygn. akt IV SAB/Wa 201/18 w sprawie ze skargi [...] sp. z o.o. w W. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania za udostępnienie nieruchomości postanawia: 1. odrzucić skargę kasacyjną; 2. zwrócić [...] sp. z o.o. w W. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę [...] sp. z o.o. w W. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania za udostępnienie nieruchomości.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że stosownie do brzmienia art. 37 § 1 k.p.a. obowiązującego przed 1 czerwca 2017 r. (a mającego zastosowanie w niniejszej sprawie), przed wniesieniem rozpoznawanej skargi, skarżąca zobowiązana była wnieść zażalenie do organu wyższego stopnia, czyli do Wojewody [...], na niezałatwienie sprawy w terminie. Jednakże skarżąca tego nie uczyniła. Złożyła zaś do Wojewody [...] zażalenie na przewlekłość postępowania. Sąd zauważył jednak, że skarżąca w rozpoznawanej sprawie nie wniosła skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania, lecz wniosła skargę na bezczynność. Zamiast więc zażalenia "na przewlekłość postępowania" winna była wnieść zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie, bowiem niniejsza skarga wniesiona została na bezczynność organu a nie na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ. Zdaniem Sądu, środków tych nie można zamiennie czy dowolnie stosować, jak uczyniła to skarżąca, ponieważ bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ to są dwie różne instytucje prawne. Wniesione pismo z 16 października 2017 r. nie może więc zostać przez Sąd zakwalifikowane jako zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie czyli na bezczynność, ponieważ skarżąca pismo to nazywa jako "Zażalenie na przewlekłość postępowania", podkreślając w treści pisma, że nastąpiła rażąca "przewlekłość" i wnosi o wypłacenie tytułem odszkodowania "za przewlekłe prowadzenie postępowania" kwoty 50 tys. zł, a więc składając wymienione zażalenie czyniła to w przekonaniu i z pełną świadomością, że składa zażalenie na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ, a nie właściwy środek zaskarżenia w sprawie bezczynności - zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie.
Konkludując, Sąd stwierdził, że wobec niewniesienia przez skarżącego właściwego środka zaskarżenia, jaki służył mu w postępowaniu administracyjnym przed organem wskazanym w sprawie, skargę należało odrzucić na mocy art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła [...] sp. z o.o. w W., zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu:
- błędne przyjęcie, że skarga podlega odrzuceniu, bowiem przed jej wniesieniem nie wyczerpano przysługujących środków zaskarżenia w postępowaniu przed organem administracji;
- pominięcie składanych przez Spółkę w przedmiotowej sprawie środków zaskarżenia i dokonanie ich nieprawidłowej interpretacji
- nieprawidłowe ustalenie, że Spółka nie złożyła zażalenia do organu wyższego stopnia, podczas gdy Spółka złożyła w październiku 2017 r. zażalenie na przewlekłość postępowania (zażalenie z dnia 16.10.2017), a Wojewoda [...] postanowieniem z dnia 3 listopada 2017 r. uznał wniesione w sprawie ponaglenie za nieuzasadnione;
- potraktowanie zażalenia z dnia 16.10.2017 r. tylko jako zażalenie na przewlekłość postępowania, podczas gdy z treści ww. pisma wynika, iż zażalenie dotyczy także niezałatwienia sprawy w terminie, zaś zgodnie z utrwalonym orzecznictwem o charakterze pisma nie decyduje jego tytuł czy też nazwa a treść pisma.