Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wojewody Pomorskiego o uzupełnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października 2019 r., sygn. akt I OSK 5/18 uwzględniającego skargę kasacyjną Wojewody Pomorskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 października 2019 r., sygn. akt II SA/Gd 405/17 w sprawie ze skargi Gminy Miasta Hel na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę postanawia: 1) odmówić uzupełnienia wyroku; 2) sprostować wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października 2019 r., sygn. akt I OSK 5/18 w ten sposób, że w pkt 2 sentencji wyroku wyrażenie "5.260 (pięć tysięcy dwieście sześćdziesiąt) złotych" zastąpić wyrażeniem "10.660 (dziesięć tysięcy sześćset sześćdziesiąt) złotych".
Wyrokiem z dnia 2 października 2019 r. sygn. akt I OSK 5/18 Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Wojewody Pomorskiego, w pkt 1 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 października 2019 r. sygn. akt II SA/Gd 405/17 i przekazał sprawę Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz w pkt 2 zasądził od Gminy Miasta Hel na rzecz Wojewody Pomorskiego kwotę 5.260 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Pismem z dnia 29 listopada 2019 r. Wojewoda Pomorski wniósł o uzupełnienie wyroku z dnia 2 października 2019 r. w zakresie zwrotu kosztów postępowania sądowego przez zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego dla radcy prawnego według norm przepisanych.
Wnioskodawca wskazał, że Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku nie orzekł o całości żądania, tj. o zwrocie kosztów zastępstwa procesowego dla radcy prawnego w sytuacji gdy w toku postępowania sądowoadministracyjnego skarżący kasacyjnie był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika - radcę prawnego, który sporządził skargę kasacyjną.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zgodnie z art. 157 § 1 w zw. z art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.", strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Orzeczenie uzupełniające wyrok zapada w formie wyroku, chyba że uzupełnienie, jak w niniejszej sprawie, dotyczy wyłącznie kosztów (art. 157 § 3 P.p.s.a.). Orzeczenie uzupełniające wyrok co do zwrotu kosztów może zapaść na posiedzeniu niejawnym (art. 157 § 2 P.p.s.a.). Na mocy art. 193 P.p.s.a. unormowania te mają zastosowanie również w postępowaniu kasacyjnym.
W rozpoznawanej sprawie zwrócić należy uwagę, że orzeczenie zapadłe w dniu 2 października 2019 r., poza uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, obejmuje także postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Nie można zatem uznać, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku nie zamieścił dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu, co uzasadniałoby uzupełnienie wyroku na zasadzie wynikającej z art. 157 § 1 P.p.s.a. Uzupełnienie orzeczenia w przedmiocie kosztów następuje w tych wypadkach, w których sąd nie orzekł w ogóle o kosztach, mimo że strona zażądała we właściwym czasie ich przyznania. (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz; Zakamycze 2005 r., s. 365). Jeżeli zatem sąd orzekł o kosztach w jakimś zakresie, np. zasądził koszty postępowania, lecz w mniejszym rozmiarze niż żądała tego strona, to brak jest podstaw do uzupełnienia wyroku (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2005 r. sygn. akt GSK 1334/04 oraz z dnia 8 marca 2017 r. sygn. akt I FSK 700/15; dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych - http://orzeczenia.nsa.gov.pl).