Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie zaznaczyć należy, że w związku z treścią postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2016 r., sygn. akt I OZ 1769/15, Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę wniesione w sprawie pismo zatytułowane "zażalenie" potraktował jako skargę kasacyjną od postanowienia odrzucającego skargę.
Zgodnie z art. 83 § 3 P.p.s.a. oddanie pisma w polskim urzędzie pocztowym lub w polskim urzędzie konsularnym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu. Z przepisu tego wynika, iż możliwe są dwa sposoby wnoszenia pism - bezpośrednio do sądu jak i za pośrednictwem placówki pocztowej. Wybór sposobu złożenia pisma pozostawiony jest stronie, która może to zrobić w godzinach otwarcia sądu albo w placówce pocztowej aż do upływu ostatniego dnia terminu. W drugiej z powyższych sytuacji pismo uważa się za wniesione w dniu nadania go w placówce pocztowej. Nadanie pisma w sposób określony w art. 83 § 3 P.p.s.a. jest czynnością procesową i fakt jej dokonania lub dokonania w przepisanym czasie może stać się przedmiotem dowodzenia. Wynika z tego konieczność zadbania przez zainteresowaną osobę o zachowanie dowodu nadania danego pisma. Przy występującej bowiem rozbieżności co do daty nadania przesyłki najbardziej wiarygodnym dowodem jest dowód jej nadania.
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżących wraz ze skargą kasacyjną złożył wydruk z internetowej strony Poczty Polskiej (k.48), z którego wynika, że przesyłka zawierająca pismo uzupełniające braki formalne skargi została nadana w dniu 19 czerwca 2015 r. o godz. 18:36. W takiej sytuacji uznać należy, że wystąpiła rozbieżność między faktyczną datą nadania przesyłki, a datą stempla pocztowego na kopercie, w której została nadana przesyłka, a którą to datę wziął pod uwagę Sąd pierwszej instancji przy ocenie terminowości uzupełnienia braków formalnych skargi. A zatem, stwierdzić trzeba, że pełnomocnik skarżących uzupełnił braki formalne skargi w zakreślonym terminie.
Odnosząc się do kwestii prawidłowości pełnomocnictw nadesłanych przez profesjonalnego pełnomocnika stwierdzić należy, że na pełnomocnictwie znajdującym się na k. 23 widnieje podpis W. D., który działając w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik T. D. i P. D. udzielił pełnomocnictwa adw. K. K. Odnośnie pełnomocnictwa udzielonego przez A. K. (k. 21 i 22) wskazać należy, że pełnomocnictwo to zostało udzielone w dniu 5 lutego 2002 r. a zatem pod rządami ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm.). Powołując się na tezę zawartą w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 sierpnia 2015 r., sygn. akt I GSK 625/05 wskazać należy, że pełnomocnictwo do występowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym udzielone pod rządami ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm.) zachowuje skuteczność po wejściu w życie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm.) i zawiera umocowanie do podejmowania czynności przed wojewódzkimi sądami administracyjnymi. W takiej sytuacji uznać trzeba, że adw. K. K. jest podmiotem umocowanym do wniesienia skargi w imieniu wszystkich skarżących i reprezentowania ich w niniejszej sprawie.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 182 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.