Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 384/11 odrzucającego skargę M.J. na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie załatwienia sprawy mieszkaniowej postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 384/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M. J. na przewlekłość postępowania Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie załatwienia sprawy mieszkaniowej.
W uzasadnieniu wskazano, że M. J , pismem z dnia 20 września 2011 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłość postępowania Prezydenta m.st. Warszawy wskazując, że w dniu 4 listopada 2010 r. złożył pismo "z prośbą o pomoc", na które nie doczekał się jakiejkolwiek odpowiedzi.
W piśmie tym skarżący opisał swoją trudną sytuację osobistą, zdrowotną i mieszkaniową podkreślając, że występował do Wydziału Zasobów Lokalowych Dzielnicy Mokotów o regulację stanu prawnego lokalu nr [...] przy ul. [...] oraz że został skreślony z listy osób zakwalifikowanych do zawarcia umowy najmu lokalu. Skarżący zaznaczył ponadto, że obawia się, iż w wyniku orzeczonej eksmisji z lokalu zostanie bezdomnym.
W odpowiedzi na skargę Prezydent m.st. Warszawy wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, ewentualnie o oddalenie skargi. W uzasadnieniu organ wskazał, że pismo skarżącego złożone w dniu 4 listopada 2010 r. do Prezydenta m.st. Warszawy dotyczyło sprawy mieszkaniowej prowadzonej w Wydziale Zasobów Lokalowych dla Dzielnicy Mokotów, która była już kilkakrotnie przedmiotem rozstrzygnięć organów. W ocenie Prezydenta m.st. Warszawy ze względu na to, że skarga dotyczy bezczynności organu w sprawie dotyczącej zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu z zasobu mieszkaniowego m.st. Warszawy, jako niedopuszczalna, powinna ulec odrzuceniu. Również inne elementy powołanego wyżej pisma, na które zdaniem skarżącego nie uzyskał on odpowiedzi (eksmisja z lokalu, nieprzyjęcie przez Prezydenta m.st. Warszawy) nie podlegają - w ocenie organu - rozpoznaniu w trybie określonym w kodeksie postępowania administracyjnego.
Prezydent m.st. Warszawy wskazał ponadto, że odpowiedź na pismo z dnia 4 listopada 2010 r. zawarta została w piśmie Biura Polityki Lokalowej z dnia 6 grudnia 2010 r., skierowanym do Zastępcy Burmistrza Dzielnicy Mokotów m.st. Warszawy, przekazanym do wiadomości M. J. Skarżący był ponadto wielokrotnie informowany o sposobie załatwienia jego sprawy mieszkaniowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznając skargę za niedopuszczalną, postanowił o jej odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej p.p.s.a. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 powołanej ustawy, sąd administracyjny rozpoznaje skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania tylko w przypadkach określonych w pkt 1-4a, a więc gdy przedmiotem skargi są decyzje administracyjne (pkt 1); postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2); postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3); inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4); pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (pkt 4a). W ocenie Sądu pierwszej instancji, skoro sądowa kontrola działalności administracji publicznej obejmująca bezczynność organów lub przewlekłe prowadzenie postępowania możliwa jest tylko w podanym wyżej zakresie, to nie jest dopuszczalna skarga na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 5 - 7 powołanej ustawy, tj. w sprawach dotyczących aktów prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej (pkt 5); aktów organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, innych niż określone w pkt 5, podejmowanych w sprawach z zakresu administracji publicznej (pkt 6); aktów nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego (pkt 7). Przedmiotem skargi M. J. jest przewlekłości postępowania organu w sprawie dotyczącej zakwalifikowania i umieszczenia go na liście osób oczekujących na najem lokalu z mieszkaniowego zasobu m.st. Warszawy. Z treści złożonej skargi oraz z analizy akt sprawy wynika, że skarżącemu chodzi w istocie o wydanie rozstrzygnięcia w sprawie najmu lokalu mieszkalnego pochodzącego z zasobu mieszkaniowego Dzielnicy Mokotów m.st. Warszawy. Tymczasem, jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 21 lipca 2002 r., sygn. akt I OPS 4/08, uchwała zarządu dzielnicy m.st. Warszawy odmawiająca zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu z mieszkaniowego zasobu gminy jest aktem z zakresu administracji publicznej, o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który może zostać zaskarżony do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.).