Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. i S. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 2045/06 o odrzuceniu skargi M. S. i S. S. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, w dniu 15 listopada 2006 r. (data nadania w UP) w ramach udzielonego pełnomocnictwa adwokat M. K. wniósł w imieniu M. S. i S. S., za pośrednictwem organu, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...], w przedmiocie odmowy zwrotu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucając skargę zważył, iż w poprzednio obowiązującym stanie prawnym przepis § 5 ust. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2193) stanowił, że wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszcza się na wezwanie, po przekazaniu skargi sądowi. Jednakże Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 7 marca 2006 r., sygn. akt SK 11/05, opubl. w Dz. U. Nr 45, poz. 322 orzekł o niezgodności w/w § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z art. 221 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz art. 2 Konstytucji RP. Stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie opłata z tytułu wniesienia skargi jest opłatą stałą. Stosownie bowiem do dyspozycji § 2 ust. 3 pkt 5 cytowanego rozporządzenia, wpis stały w sprawach z zakresu nieruchomości wynosi 200 zł. Stosownie do przepisu art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. W niniejszej sprawie bezsporne jest, że skarga podlegała opłacie stałej. Nie ulega wątpliwości, że została ona sporządzona i wniesiona przez adwokata, który nie uiścił należnego wpisu sądowego.
Na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2007 r. M. S. i S. S. złożyli skargę kasacyjną, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu celem nadania biegu skardze.
Pełnomocnik skarżących na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a..) zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy poprzez błędną wykładnię art. 219 ust. 1 p.p.s.a. w zw. z art. 221 w zw. z art. 220 ust. 1 w zw. z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 marca 2006 r. poprzez przyjęcie, iż pisma procesowe wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty jeżeli pismo podlega opłacie stałej.
Jak podniesiono w uzasadnieniu skargi kasacyjnej, Trybunał Konstytucyjny uchylając cały art. 5 ust. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 roku w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed Sądami Administracyjnymi, wskazał, iż treść przepisów dotycząca zasad dokonywania wpisów oraz ich wysokości powinna być profesjonalnym pełnomocnikom znana. Jedną z przesłanek takiego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego, były obowiązujące przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące tej samej tej samej materii. Trybunał Konstytucyjny uznał, iż skoro podobne rozwiązanie, polegając na odrzucaniu nieopłaconych pism, funkcjonuje w sposób prawidłowy w postępowaniu przed sądami cywilnymi, to również sprawdzi się w toku postępowania przed sądami administracyjnymi. Jednakże dokonując szczegółowej analizy przedmiotowego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego wraz z porównaniem obowiązujących przepisów kodeksu postępowania cywilnego należy twierdzić, iż jeśli w toku postępowania cywilnego adwokat bądź radca prawny nie uiści w sposób prawidłowy wpisu od pisma procesowego to wprawdzie sąd zwróci bez wezwania o uiszczenie opłaty niniejsze pismo, jednakże w razie dokonania w ciągu tygodnia od dnia doręczenia zarządzenia o zwrocie, istnieje możliwość uiszczenia brakującej opłaty, i wówczas pismo wywoła skutek od daty pierwotnego wniesienia. W związku z powyższym, wydaje się, że skoro Trybunał Konstytucyjny oparł swoje orzeczenie w kwestii wpisów na przytoczonych rozwiązaniach mających oparcie w kodeksie postępowania cywilnego, to również poprzez analogię należy odpowiednio stosować te same rozwiązanie umożliwiające dopełnienie obowiązku dokonania wpisu. Jeśli bowiem ratio legis tychże rozwiązań jest zapewnienie obywatelom prawa do sądów, to zdaniem skarżących mamy tu do czynienia z uregulowaniami systemowymi, zgodnie, z którymi powinna być dokonywana wykładnia obowiązujących przepisów.