Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. akt IV SA/Po 122/10 odrzucającego skargę Prezydenta Miasta P. na decyzję Wojewody W. z dnia (...) grudnia 2009 r. nr (...) w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. akt IV SA/Po 122/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę Prezydenta Miasta P. na decyzję Wojewody W. z dnia (...) grudnia 2009 r. nr (...) w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż pismem z dnia 19 stycznia 2010 r. Prezydent Miasta P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Wojewody W. z dnia (...) grudnia 2009 r., nr (...) w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji podniósł, iż skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych, gdyż powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, niezależnie od tego, czy nastąpiło to na mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego bądź sądowoadministracyjnego. Wobec wyżej wskazanego stanowiska utrwalonego w orzecznictwie nie można uznać, że Prezydent Miasta P. ma interes prawny w złożeniu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie, w której wydał decyzję jako organ I instancji, ponieważ nie działa jako podmiot, którego własnego interesu prawnego lub obowiązku prawnego dotyczy sprawa, lecz jako organ administracji publicznej na mocy przyznanych mu ustawowo kompetencji (zob. postanowienie NSA z dnia 3 kwietnia 2002 r., II SA/Gd 563/02, System informacji Prawnej Lex 76118).
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożył Prezydent Miasta P. zarzucając mu:
1. naruszenie art. 50 §1 P.p.s.a. polegające na błędnym przyjęciu, że Prezydent Miasta P. reprezentujący Skarb Państwa nie ma w sprawie interesu prawnego, statusu strony i w związku z tym nie mógł skutecznie wnieść skargi, co miało istotny wpływ na wynik postępowania i wpłynęło na odrzucenie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu skargi Prezydenta Miasta P. z dnia 19 stycznia 2010 r. na decyzję Wojewody W. z dnia (...) grudnia 2009 r.
Powołując się na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przyznanie kosztów postępowania według norm przepisanych oraz wstrzymanie wykonania decyzji (...) z dnia (...) września 2009 r.
W motywach skargi kasacyjnej organ wskazał, iż wydanie przez D. działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta P. - prezydenta miasta na prawach powiatu wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej decyzji nr (...) z dnia (...) września 2009 r. - decyzji, naruszającej przepisy prawa materialnego i procesowego i ustalającej bardzo wysoką kwotę odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość w poważnym stopniu narusza interesy Skarbu Państwa, którego organem reprezentującym w sprawach gospodarowania nieruchomościami na obszarze Miasta P. jest Prezydent Miasta P. . Powyższe w ocenie organu przemawia także za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji.