Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I SAB/Wa 320/11 w punkcie pierwszym umarzającego postępowanie sądowe i w punkcie drugim zasądzającego od Prezydenta m.st. Warszawy na rzecz skarżącego J. N. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w sprawie ze skargi J. N. na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o odszkodowanie za nieruchomość postanawia uchylić zaskarżone postanowienie
Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I SAB/Wa 320/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a umorzył w punkcie pierwszym postępowanie sądowe i zasądził w punkcie drugim od Prezydenta m.st. Warszawy na rzecz skarżącego J. N. kwotę 257 zł (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w sprawie ze skargi J. N. na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpoznania wniosku o odszkodowanie za nieruchomość.
W uzasadnieniu wskazano, że J. N., pismem z dnia [...] lipca 2011 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o odszkodowanie za nieruchomość o powierzchni [...] m² położoną w W. przy ul. [...], oznaczoną hip. Nr [...]-P.
W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że przedmiotowa nieruchomość objęta została działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Z dniem wejścia w życie dekretu przeszła ona na własność Gminy m.st. Warszawy, zaś w 1950 r. na własność Skarbu Państwa.
Skarżący opisał przebieg dotychczasowego postępowania podkreślając, że sprawa odszkodowania za opisaną wyżej nieruchomość kilkakrotnie była już przedmiotem postępowania przed organami administracji publicznej (pierwsze decyzje w sprawie wydane już zostały w latach 80 poprzedniego stulecia) oraz przed sądami administracyjnymi. Skarżący zaznaczył, że wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2002 r., sygn. akt I SAB 502/01 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę na bezczynność Starosty Powiatu Warszawskiego i zobowiązał wskazany organ do wydania w terminie 1 miesiąca od dnia otrzymania wyroku rozstrzygnięcia w sprawie odszkodowania za wskazaną nieruchomość. Wydane następnie decyzje Starosty Powiatu Warszawskiego z dnia [...] czerwca 2002 r. oraz Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] maja 2004 r., umarzające postępowanie administracyjne, zostały uchylone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 lipca 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1071/04.
Skarżący podkreślił, że Starosta Powiatu Warszawskiego przez ponad 3 lata nie podjął działań w celu załatwienia sprawy, nie powiadomił skarżącego o przyczynach zwłoki oraz nie wskazał jakiegokolwiek terminu załatwienia sprawy. W piśmie z dnia [...] października 2008 r. poinformowano, że decyzja wydana zostanie do dnia [...] marca 2009 r. Mimo to przedmiotowa sprawa do dnia dzisiejszego nie została rozstrzygnięta. Skarżący nie jest również informowany o jej przebiegu.
J. N. przytoczył stosowne orzecznictwo sądowoadministracyjne i zaznaczył, że zwłoka w wydaniu decyzji została zawiniona tylko i wyłącznie przez organ, który nie działał w sprawie szybko i nie dołożył starań, aby w sposób wyczerpujący zabrać i rozpatrzyć materiał dowodowy i niezwłocznie załatwić sprawę. Zdaniem skarżącego bezczynność organu w tej sprawie jest oczywista, wniesiona skarga jest więc w pełni uzasadniona.