Dnia 20 września 2005 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Sędzia NSA Zygmunt Zgierski po rozpoznaniu w dniu 20 września 2005 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Juliana Ś. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2004 roku, sygn. akt II SAB/Wa 258/04 o odrzuceniu skargi Juliana Ś. na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Zdrowotnych w przedmiocie niewydania decyzji p o s t a n a w i a: odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 3 listopada 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Juliana Ś. na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Zdrowotnych w przedmiocie niewydania decyzji w sprawie realizacji ustawy z dnia 6 lipca 1995 r. o zmianie ustawy o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 95 poz. 473/. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie powołał się na treść art. 3 par. 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zgodnie z którym sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przedmiocie decyzji administracyjnych, postanowień wydawanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie w sprawie, a także postanowień rozstrzygających sprawę do istoty, postanowień wydawanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie oraz innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Sąd I instancji uznał, iż organ pozostaje w bezczynności wówczas, gdy nie podejmuje w terminie czynności, do której był zobowiązany przepisami prawa. Dlatego też zarzut skarżącego, iż Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie realizuje ustawy z dnia 6 lipca 1995 r. nie wyczerpuje ustawowych przesłanek zawartych w art. 3 par. 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skarżący nie wskazuje bowiem aktów, decyzji, bądź czynności, które organ zobowiązany był podjąć zgodnie z art. 3 par. 2 pkt 1-4 ww. ustawy. To zaś oznacza, iż skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 par. 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Od postanowienia z dnia 3 listopada 2004 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Julian Ś. złożył sporządzoną przez adwokata skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 3 par. 2 pkt 4 i art. 58 par. 1 i 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przez błędną ich wykładnię. Podniósł, iż Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dopuścił się rażącej bezczynności, nieprzeliczając składnika socjalnego z kwoty bazowej od dnia 1 stycznia 1996 r. do dnia 1 stycznia 2004 r. oraz niedokonując ustawowej waloryzacji wypłaty świadczenia za IV kwartał 1995 r. Zdaniem składającego skargę kasacyjną, niewydanie stosownych decyzji spowodowało naruszenie prawa poprzez brak przepisów wykonawczych Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Dodał, iż błędne nazwanie sprawy przez skarżącego w skardze do sądu nie jest podstawą odrzucenia skargi. Sąd I instancji niezasadnie przyjął, iż nie jest to sprawa z zakresu obowiązków wynikających z ustawy.