Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. C. i B. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 1296/15 w sprawie ze skargi A. C. i B. C. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP postanowił: 1. odrzucić skargę kasacyjną, 2. zwrócić A. C. i B. C. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 100 (sto) złotych tytułem wpisu uiszczonego od skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 1 grudnia 2015 roku sygn. akt I SA/Wa 1296/15 oddalił skargę A. C. i B. C. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2015 roku nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Decyzją z dnia [...] marca 2015 roku nr [...] Wojewoda [...] odmówił A. C. i B. C. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez F. C., W. C. i M. C. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej tj. w miejscowości J., powiat [...], województwo [...] (obecnie Litwa).
Po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez A. C. i B. C., decyzją z dnia [...] maja 2015 roku wydaną na podstawie art. 7 ust. 2 w związku z art. 2, 3 i 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014, poz. 1090 ze zm., dalej: ustawa zabużańska) Minister Skarbu Państwa utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji co do założenia, że właścicielem pozostawionej nieruchomości był F. C., który nie opuścił byłego terytorium RP i zmarł na Litwie w dniu [...] października 1965 roku we wsi J. Nie został zatem spełniony wymóg z art. 2 ustawy zabużańskiej). Tym samym skarżącym - jako następcom prawnym F. C. - nie przysługuje prawo do rekompensaty. Organ powołał się na wyrok Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie z dnia 25 października 1995 roku sygn. akt I C 324/95, którym jest związany, oraz tłumaczenie przysięgłe aktu zgonu F. C. Wskazał też, że w aktach sprawy brak jest prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku lub aktu poświadczenia dziedziczenia po F. C., a także jakiegokolwiek dokumentu wskazującego, iż F. C. przekazał swojej żonie W. C. prawo własności nieruchomości położonej w J. lub, że małżonkowie byli współwłaścicielami tej nieruchomości. Organ zwrócił też uwagę na to, że F. C. zmarły w dniu [...] października 1965 r. nie mógł być poprzednikiem prawnym W. C., która zmarła w dniu [...] marca 1948 r. Wskazał ponadto, że dowodami na potwierdzenie tego, że właścicielką pozostawionej nieruchomości była W. C. nie mogą być też znajdujące się w aktach sprawy oświadczenia czworga świadków T. B., A. D., M. I. oraz H. T. Nie spełniają one bowiem wymogów określonych w art. 6 ust. 5 ustawy zabużańskiej, a ponadto stoją w sprzeczności z wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie z dnia 25 października 1995 r., sygn. akt I C 324/95. Organ wyjaśnił, że oświadczenia nie zostały złożone przed notariuszem w formie aktu notarialnego, organem prowadzącym postępowanie lub w polskiej placówce konsularnej w kraju zamieszkania świadków. Żadne z oświadczeń nie zawiera też informacji, czy świadkowie są osobami bliskimi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - właścicieli lub spadkobierców ubiegających się o potwierdzenie prawa do rekompensaty. Ponadto oświadczenia T. B. oraz A. D. nie zostały złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.