Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1619/07 odrzucające skargę M. N. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji p o s t a n a w i a: odrzucić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 19 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1619/07 odrzucił skargę M. N. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu wskazano, iż skarżący - wbrew treści art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a.") nie wyczerpał przysługujących mu w toku postępowania środków zaskarżenia, gdyż skargę złożył jeszcze przed wydaniem przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej decyzji z dnia [...], którą to utrzymano w mocy zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzję z [...]. W ocenie zaś Sądu przez "wyczerpanie" należy rozumieć nie tylko złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, ale też wydanie przez organ, w wyniku wniosku, stosownej decyzji.
M. N., reprezentowany przez wyznaczonego z urzędu pełnomocnika - złożył skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do merytorycznego rozpoznania. Skarżący podniósł, że "po myśli art. 174 P.p.s.a." skargę kasacyjną opiera na tej podstawie, że zaskarżone postanowienie wydane zostało z naruszeniem przepisów postępowania, co miało na wynik dotychczasowego postępowania w sprawie.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, iż odrzucenie skargi z powodu rzekomego jej wniesienia przed wyczerpaniem postępowania administracyjnego jest chybione, gdyż kolejne decyzje powielały jedynie negatywne stanowisko.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Minister Pracy i Polityki Społecznej wniósł o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.
Stosownie do art. 183 § 1 P.p.s.a. Sąd rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, co oznacza, że jest związany podstawami kasacyjnymi zawartymi w złożonej skardze kasacyjnej, a z urzędu może brać pod rozwagę jedynie okoliczności uzasadniające nieważność postępowania sądowego. Przy czym zgodnie z art. 176 P.p.s.a., skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać, m.in.: przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Podstawy te może stanowić - w świetle art. 174 P.p.s.a.- naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszenie przepisów postępowania, jeśli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Strona zatem, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, poprzez błędną jego wykładnię, czy też naruszenie przepisów postępowania, powinna wskazać przepisy prawa naruszone przez Sąd I instancji. Oznacza to, że w skardze kasacyjnej należy wskazać konkretne przepisy, określonego aktu prawnego, zważywszy na przedstawione powyżej związanie Sądu, podanymi przez stronę skarżącą granicami tej skargi.
Ponadto, należy zaznaczyć, iż nałożony cytowaną ustawą, przymus adwokacko-radcowski, wynikający z jej art. 175, ma na celu zapewnienie profesjonalnego i rzetelnego przygotowania przez pełnomocnika, składanej skargi kasacyjnej. Bowiem, jak wskazują powołane przepisy, podnoszone przez skarżącego zarzuty wraz z ich uzasadnieniem, powinny zostać ujęte w odpowiednie ramy. Niezastosowanie się do wymienionych wymogów skutkuje odrzuceniem danego środka zaskarżenia, zważywszy, iż nie można wymagać, aby Sąd rozpatrujący skargę kasacyjną doszukiwał się ewentualnych jej podstaw, które stanowią granicę jego orzekania.
Tymczasem w niniejszej sprawie strona reprezentowana przez pełnomocnika, wnosząc skargę kasacyjną podniosła jedynie "naruszenie przepisów postępowania", bez precyzyjnego wskazania, które jej zdaniem przepisy, zostały naruszone przez Sąd I instancji.
Stąd - sporządzona w przedstawiony sposób - skarga kasacyjna nie może zostać uwzględniona i podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 180 w związku z art. 178 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.