Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie stwierdzenia nabycie mienia przez gminę z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1253/05 o odrzuceniu skargi Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 16 maja 2005 r., Nr BO2s-785-O-82/05 w przedmiocie stwierdzenia nabycie mienia przez gminę z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. postanawia oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 16 maja 2005 r., Nr BO2s-785-O-82/05 w przedmiocie stwierdzenia nabycie mienia przez gminę z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r.

W motywach tego orzeczenia Sąd I instancji wskazał , że skarga na decyzję Ministra Infrastruktury została nadana w Urzędzie Pocztowym w dniu 22 czerwca 2005 r. natomiast jak wynika z akt sprawy skarżący otrzymał przedmiotową decyzję w dniu 19 maja 2005 r. Sąd stwierdził, iż złożenie skargi nastąpiło z przekroczeniem 30 dniowego terminu określonego w art. 53 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Pismem z dnia 12 października 2005 r. Prezydent Miasta st. Warszawy złożył na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę kasacyjną w której wniósł o jego uchylenie w całości i przekazanie skargi do rozpoznania jako złożonej w terminie.

Pełnomocnik skarżącego zarzucił postanowieniu naruszenie przepisów postępowania tj. art. 40 § 2 k.p.a. i art. 58 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, których uchybienie doprowadziło do odrzucenia skargi jako wniesionej po terminie.

Jak wskazano w uzasadnieniu skargi kasacyjnej, pełnomocnik Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy otrzymał w dniu 23 maja 2005 r. decyzją Ministra Infrastruktury z 16 maja 2005r. utrzymującą zaskarżoną decyzję z 22 grudnia 2004 r. w przedmiocie stwierdzenia nabycia mienia przez gminę z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. W dniu 22 czerwca 2005 r. skarga na w/w decyzję wniesiona przez pełnomocnika Prezydenta m.st. Warszawy została nadana w Urzędzie Pocztowym, tak więc została wniesiona w terminie. Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z 30 sierpnia 2005 r. odrzucił w/w skargę jako wniesioną po terminie uznając, iż termin do wniesienia skargi winien być liczony od daty doręczenia decyzji Prezydentowi m.st. Warszawy co nastąpiło w dniu 19 maja 2005 r., a nie jego pełnomocnikowi, które miało miejsce 23 maja 2005r. Sąd naruszył art. 40 § 2 kodeksu postępowania administracyjnego zgodnie z którym jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika pisma doręcza się pełnomocnikowi i w konsekwencji naruszył art. 58 § 1 pkt.2 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odrzucając bezpodstawnie skargę wniesioną w terminie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. ) skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach : 1) naruszenia prawa materialnego przez błędna wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie ; 2) naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem według art. 183 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc jedynie pod uwagę nieważność postępowania. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym zdaniem skarżącego - uchybił Sąd, uzasadnienia ich naruszenia a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego - wskazania dodatkowo, że wytknięte naruszenie mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Kasacja nie odpowiadająca tym wymogom pozbawiona konstytuujących ją elementów treściowych uniemożliwia sądowi ocenę jej zasadności. Ze względu na to, że skarga kasacyjna jest bardzo sformalizowanym środkiem prawnym jest obwarowana przymusem adwokacko - radcowskim (art. 175 § 1 -3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Opiera się on na założeniu, że powierzenie tej czynności wykwalifikowanym prawnikom zapewni skardze odpowiedni poziom merytoryczny i formalny .

Strona 1/2