Skarga kasacyjna na decyzję Wojewody Śląskiego w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości
Sentencja

11 stycznia 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Protokolant: asystent sędziego Agnieszka Chorab po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "[...]" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 listopada 2014 r. sygn. akt II SA/Gl 589/14 w sprawie ze skargi A. F. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia 1. odrzucić skargę kasacyjną; 2. zwrócić "[...] " Sp. z o.o. w W. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi kasacyjnej.

Inne orzeczenia o symbolu:
6182 Zwrot wywłaszczonej nieruchomości i rozliczenia z tym związane
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Gl 589/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w wyniku rozpoznania skargi A. F., uchylił decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] lutego 2014 r. i decyzję Starosty Lublinieckiego z dnia [...] listopada 2012 r. o odmowie skarżącemu zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.

Od powyższego orzeczenia skargę kasacyjną wniosła "[...]" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. W skardze tej, sporządzonej - stosownie do wymogu zawartego w art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), określanej dalej jako "P.p.s.a." - przez profesjonalnego pełnomocnika radcę prawnego zażądano uchylenia wyroku Sądu I instancji i przekazania mu sprawy do ponownego rozpoznania. W treści skargi wskazano, że jest ona oparta "na zarzucie naruszenia przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 P.p.s.a.) polegającym na dokonaniu błędnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, która to błędna ocena miała wpływ na wynik postępowania". W uzasadnieniu tak skonstruowanego zarzutu nie wskazano jednak na jakikolwiek przepis prawa, który zdaniem autora skargi kasacyjnej został naruszony przez Sąd I instancji. Wprawdzie w treści wniesionego pisma w jednym miejscu powołano przepis prawa materialnego tj. art. 137 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jednak nie w kontekście jego naruszenia przez Sąd. Wskazano bowiem jedynie, że w rozpoznawanej sprawie "ocena dotycząca zrealizowania celu wywłaszczenia winna dotyczyć lat 1981-1991 - dziesięciu lat dla realizacji celu wywłaszczenia wynikającego z art. 137 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Opisana wyżej skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu z powodu obarczenia jej nieusuwalnym brakiem formalnym, a mianowicie brakiem powołania w niej podstaw kasacyjnych.

Wyjaśnić należy, że skarga kasacyjna jest sformalizowanym środkiem odwoławczym. Wymagania, jakie powinna spełniać określa art. 176 § 1 i § 2 P.p.s.a. Jednym z tych wymagań jest "przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie". Przez przytoczenie podstaw kasacyjnych należy rozumieć wskazanie konkretnych przepisów prawa, które zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną naruszył wojewódzki sąd administracyjny. Stosownie bowiem do art. 174 skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:

1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie,

2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Skarga kasacyjna powinna być zatem oparta na naruszeniu przepisów prawa -materialnego lub przepisów postępowania bądź obu tych rodzajów norm. Przytoczenie podstaw kasacyjnych z rozwinięciem zarzutów i przedstawieniem rzeczowej argumentacji w uzasadnieniu skargi kasacyjnej ma niezwykle istotne znaczenie, bowiem Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania (art. 183 § 1 P.p.s.a.). Rozpoznawanie sprawy w granicach skargi kasacyjnej oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej i może uwzględnić tylko te przepisy, które zostały wyraźnie wskazane w skardze kasacyjnej jako naruszone, nie jest natomiast władny badać, czy wojewódzki sąd administracyjny nie naruszył innych przepisów. Nie może też domniemywać intencji autora skargi kasacyjnej i z uzasadnienia omawianego środka zaskarżenia samodzielnie wywodzić podstaw kasacyjnych. To autor skargi kasacyjnej powinien wskazać na konkretne, naruszone przez sąd zaskarżanym orzeczeniem przepisy, z podaniem numeru artykułu, paragrafu, ustępu, punktu oraz innych jednostek redakcyjnych konkretnej normy prawnej (por. postanowienie NSA z dnia 16 kwietnia 2015 r. sygn. akt II GSK 2264/14). Podkreślić przy tym należy, że podstawy kasacyjne stanowią element konstrukcyjny skargi kasacyjnej, który nie podlega uzupełnieniu na wezwanie sądu. Wskazuje na to treść art. 177a P.p.s.a. zgodnie z którym, jeżeli skarga kasacyjna nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 176, innych niż przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, przewodniczący wzywa stronę do usunięcia braków w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Oznacza to, że w stosunku do braku polegającego na nieprzytoczeniu podstaw kasacyjnych nie jest uruchamiana przez przewodniczącego tak zwana procedura naprawcza skargi kasacyjnej. Wprawdzie przepis art. 177a w procedurze sądowoadministracyjnej obowiązuje od dnia 1 września 2015 r., jednak ma zastosowanie również do skarg kasacyjnych wniesionych przed tym dniem, co wynika z przepisów art. 1 i art. 2 ustawy z dnia 9 lipca 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 1191). Jego treść realizuje bowiem wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt SK 22/11 (OTK-A 2014/4/37), którym stwierdzono niezgodność art. 180 w związku z art. 178 i art. 176 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zakresie, w jakim przewidywał on odrzucenie, bez wezwania do usunięcia braków, skargi kasacyjnej niespełniającej wymogu zamieszczenia w niej wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia wraz z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. W odniesieniu do braku polegającego na niewskazaniu podstaw kasacyjnych procedura naprawcza nie była uruchamiana także przed wejściem w życie art. 177a P.p.s.a. Kwestia ta nie wywoływała i nie wywołuje wątpliwości konstytucyjnych z tego względu, że podstawy, o których mowa w art. 174 pkt 1 i pkt 2 P.p.s.a. to taki element skargi kasacyjnej, który w istocie decyduje o jej charakterze i przesądza, że nie jest ona zwykłym pismem procesowym w sprawie. W doktrynie wskazuje się, że rygoryzm w tym zakresie wydaje się uzasadniony wysokim stopniem formalizacji skargi kasacyjnej w postępowaniu sądowoadministracyjnym, służącym precyzyjnemu ustaleniu zakresu sprawy przedstawianej Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do rozpoznania (por. B. Dauter, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2016 r., str. 796).

Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 180 w zw. art. 177a i art. 176 § 1 pkt 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji. O zwrocie uiszczonego od skargi kasacyjnej wpisu sądowego orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a. .

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6182 Zwrot wywłaszczonej nieruchomości i rozliczenia z tym związane
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda