Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku S.L. o sprostowanie, uzupełnienie i wykładnię wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2009 r. sygn. akt I OSK 749/09 o oddaleniu skargi kasacyjnej S.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1681/08 w sprawie ze skargi S.L. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji postanawia: oddalić wniosek o sprostowanie, uzupełnienie i wykładnię wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2009 r. sygn. akt I OSK 749/09
Wyrokiem z dnia 21.12.2009 r., sygn. akt I OSK 749/09, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną S.L.
Pismem z dnia 6.04.2010 r. skarżący złożył wniosek o sprostowanie, uzupełnienie i wykładnię tego wyroku, zwracając się jednocześnie o przywrócenie terminu do wystąpienia z takim wnioskiem. W obszernym uzasadnieniu wniosku skarżący domagał się między innymi udzielenia wskazówek co do dalszych kroków, jakie winien podjąć celem zmiany zapadłego w sprawie orzeczenia. Strona stwierdziła też, iż w jej ocenie Naczelny Sąd Administracyjny nie odniósł się do wszystkich zarzutów stawianych w sprawie, ponadto odniosła się do szeregu okoliczności związanych z postępowaniem przed organami administracji oraz Sądem I instancji.
Postanowieniem z dnia 13.05.2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny przywrócił skarżącemu termin do złożenia wniosku o uzupełnienie wskazanego wyroku, umarzając jednocześnie postępowanie w zakresie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sprostowanie i wykładnię tego wyroku.
Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając wniosek skarżącego, zważył, co następuje:
Sprostowanie orzeczenia może nastąpić jedynie w wypadku zaistnienia w nim niedokładności, błędów pisarskich albo rachunkowych lub innych oczywistych omyłek, jak stanowi art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.". W wyroku z dnia 21.12.2009 r. błędy lub niedokładności tego typu nie występują. Ponadto podkreślenia wymaga, iż strona w swoim wniosku nie wskazała jakichkolwiek omyłek, które mogłyby podlegać sprostowaniu na podstawie powyższego przepisu.
Nie można uwzględnić też wniosku o uzupełnienie przedmiotowego wyroku. Jak stanowi art. 157 § 1 P.p.s.a. uzupełnienie orzeczenia może nastąpić, na wniosek strony, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi (w tym przypadku skargi kasacyjnej) albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. W wyroku z dnia 21.12.2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się do wszystkich zarzutów zawartych w skardze kasacyjnej, rozpoznając je i ustosunkowując się do nich w sposób nie budzący wątpliwości. Jednocześnie podkreślić trzeba, iż Sąd ten związany był granicami skargi kasacyjnej, co wynika z art. 183 § 1 P.p.s.a., nie mógł więc brać pod uwagę okoliczności, które w środku zaskarżenia nie zostały zawarte. Jedyną okolicznością braną pod uwagę przez Sąd z urzędu jest ewentualna nieważność postępowania, jednakże w przedmiotowej sprawie sytuacja taka nie zachodziła.
Z kolei art. 158 P.p.s.a. stanowi, iż Sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Wniosek strony o dokonanie wykładni winien wskazywać wprost, który fragment uzasadnienia budzi jej wątpliwości bądź jest dla niej niezrozumiały i dlaczego. W przedmiotowej sprawie wniosek o dokonanie wykładni jest jednak w istocie polemiką z rozstrzygnięciem Sądu, strona nie chce bowiem, wbrew jej deklaracjom, aby wyjaśnić wątpliwości co do uzasadnienia orzeczenia, stawia jedynie liczne argumenty wskazujące - jej zdaniem - na błędny tok działania Sądów oraz organów oraz podważa trafność podjętych w sprawie rozstrzygnięć. Wniosek taki, oraz podnoszone w nim zarzuty, posiada cechy środka zaskarżenia, jednakże zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 168 w zw. z art. 193 P.p.s.a. orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego są prawomocne, bowiem nie przysługuje od nich możliwość wniesienia jakiegokolwiek środka zaskarżenia. Tym samym wniosek złożony w takim kształcie jak w niniejszej sprawie nie mógł być uwzględniony i podlegał oddaleniu.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 156 § 1 i 2, art. 157 § 1 i 2 oraz art. 158 w zw. z art. 193 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.