Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz, Sędziowie NSA Witold Falczyński /spr./, Joanna Runge-Lissowska, Protokolant Urszula Radziuk, po rozpoznaniu w dniu 11 października 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego "G." H. i A. C. spółka jawna w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2004 r. sygn. akt 6/II SA 2491/03 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego "G." H. i A. C. spółka jawna w C. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 23 maja 2003 r. (...) w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd bez uiszczenia opłaty postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
I OSK 76/05
U z a s a d n i e n i e
Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia 23 maja 2003 r. utrzymał w mocy decyzję Ś. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w K. z dnia 17 grudnia 2002 r. nakładającą na Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe "G." H. i A.C. - Spółka jawna w C. karę pieniężną w wysokości 4.000 zł za wykonywanie transportu drogowego bez posiadania w pojeździe dowodu uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych.
Główny Inspektor Transportu Drogowego ustalił, że podczas kontroli wykonywanego przez P.P.H.U. "G." H. i A. C. Sp. j. w C. w dniu 17 grudnia 2002 r. przewozu pojazdem o Nr rej. (...) na drodze krajowej Nr 81 kierowca tego pojazdu, będącego własnością Przedsiębiorstwa, przedstawił kartę opłaty drogowej z terminem ważności, który rozpoczynał bieg 18 grudnia 2002 r. Ten stan faktyczny zakwalifikowano jako wykonywanie przewozu po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych i wymierzono P.P.H.U. "G." H. i A. C. karę pieniężną w wysokości 4.000 zł w oparciu o art. 92 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym /Dz.U. nr 125 poz. 1371 ze zm./ i Lp. 6 załącznika do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie wysokości kar pieniężnych w transporcie drogowym /Dz.U. nr 115 poz. 999 ze zm./.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 września 2004 r. oddalił skargę Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego "G." H. i A. C. - Spółka jawna w C. na powyższą decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego.
W motywach wyroku Sąd wskazał, że podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia stanowiły przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 tej ustawy przedsiębiorcy wykonujący transport drogowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz wykonujący przewozy na potrzeby własne są obowiązani do uiszczania opłaty za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych. Przepis art. 92 ust. 1 pkt 6 ustawy wskazuje z kolei, że kto wykonuje transport drogowy lub przewozy na potrzeby własne bez uiszczenia opłat za przejazd po drogach krajowych, podlega karze pieniężnej w wysokości od 200 zł do 15.000 zł. Zgodnie z ust. 2 cyt. przepisu minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokości kar pieniężnych za naruszenia, o których mowa w ust. 1, zróżnicowane w zależności od ich rodzaju i społeczno-gospodarczej szkodliwości.
Przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie wysokości kar pieniężnych w transporcie drogowym /Dz.U. nr 115 poz. 999 ze zm./ przewidują w Lp. 6 załącznika do rozporządzenia, wysokość kary wymierzanej za wykonywanie transportu drogowego lub przewozu na potrzeby własne bez posiadania w pojeździe dowodu uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych i w tym zakresie mieszczą się w dopuszczalnej ustawą o transporcie drogowym wysokości /art. 92 ust. 1 pkt 6/. Z tego też powodu zarzut niekonstytucyjności zastosowanego przepisu rozporządzenia, podniesiony w skardze, nie został podzielony przez Sąd.