Dnia 2 marca 2011 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.) Sędzia NSA Irena Kamińska Sędzia NSA Grażyna Radzicka po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2011 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku J.D. o wyłączenie sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego Ewy Dzbeńskiej, Jana Pawła Tarno i Romana Ciąglewicza od orzekania w sprawie ze skargi kasacyjnej J.D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 stycznia 2010 roku sygn. akt II SA/Wa 702/09 oddalającego skargę J.D. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] listopada 2007 roku nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji postanawia oddalić wniosek
J.D. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 stycznia 2010 roku sygn. akt II SA/Wa 702/09 oddalającego skargę na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] listopada 2007 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji.
Na rozprawie w dniu 15 lutego 2011 r. skarżący wniósł o wyłączenie składu sędziowskiego wskazując, że Sąd jest w tej sprawie niewłaściwy, na co powołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 października 2000, sygn. akt II SA 841/00 oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie II SAB 222/00, a także wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawach: II SA 1421/03, II SAB 201/03, II SA/Wa 1636/09.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o wyłączenie sędziów nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy.
Zgodnie z art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wyłączenie sędziego od orzekania w sprawie sądowoadministracyjnej może nastąpić z mocy prawa bądź też na wniosek strony. Przyczyny wyłączenia z mocy prawa zostały enumeratywnie wymienione w art. 18 p.p.s.a. Sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach, w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki (pkt 1), swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia (pkt 2), osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli (pkt 3), w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron (pkt 4), w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą (pkt 5) w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator (pkt 6), dotyczących skargi na decyzję albo postanowienie, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu w sprawie brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie (pkt 6a) oraz, w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej (pkt 7). Ponadto, zgodnie z art. 18 § 3 p.p.s.a. sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia objętego skargą o wznowienie postępowania, nie może orzekać co do tej skargi.