Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zbigniewa S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 302/04 o odrzuceniu skargi Zbigniewa S. na postanowienie Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 29 grudnia 2003 r., (...) w przedmiocie zarzutów w sprawie egzekucji należności pieniężnej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 grudnia 2003 r., (...) Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W. z dnia 18 listopada 2003 r., (...) o uznaniu zarzutów wniesionych przez Zbigniewa S. do tytułu wykonawczego (...) z dnia 13 maja 2002 r. wystawionego przez Dyrektora Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w N. - za nieuzasadnione.
Postanowienie to zostało doręczone Zbigniewowi S. - w trybie przepisu art. 43 Kpa /odbiór pokwitowała matka zobowiązanego - Zofia S./ - w dniu 2 stycznia 2004 r. /k - 21 akt/.
Skargę do Sądu wniósł Zbigniew S. w dniu 3 lutego 2004 r., który był 31 dniem licząc od daty doręczenia stronie objętego skargą postanowienia. W skardze skarżący oprócz zarzutów odnoszących się do wyżej wymienionego postanowienia nadmienił, że matka jego ma 63 lata i nie mieszka z nim.
Jak wynika z akt administracyjnych matka skarżącego odbierała już poprzednio przeznaczoną dla niego korespondencję. Również zawiadomienie o terminie rozprawy sądowej odebrała matka skarżącego. Podkreślenia także w tym miejscu wymaga okoliczność, że wielokrotnie następstwem doręczenia skarżącemu orzeczeń organów /których odbiór kwitowała Zofia S./, skarżący składał od niech środki zaskarżenia. W tych warunkach Sąd uznał, że matka skarżącego musi faktycznie stale przebywać w jego mieszkaniu, każda bowiem z wyżej wymienionych przesyłek była adresowana na nazwisko "Zbigniew S." i na adres wskazany w skardze, tj. "ul. S. 1/54, N.".
Zgodnie z przepisem art. 53 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W związku z powyższym termin ten w przedmiotowej sprawie upływał w dacie 2 lutego 2004 r. /pierwszy luty był bowiem niedzielą/.
Ponieważ skarga została wniesiona w dniu 3 lutego 2004 r. Sąd stwierdził, że wpłynęła po upływie wyżej wymienionego terminu, co skutkowało - z mocy przepisu art. 58 par. 1 pkt 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - jej odrzuceniem.
Pismem z dnia 18 czerwca 2005 r. Zbigniew S. złożył skargę kasacyjna na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy celem rozpoznania skargi na postanowienie Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. Pełnomocnik zarzucił postanowieniu WSA w Warszawie obrazę przepisu art. 43 Kpa poprzez wadliwe uznanie za skuteczne doręczenie przeznaczonego dla skarżącego Zbigniewa S. postanowienia Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 29 grudnia 2003 r. pokwitowanego przez matkę skarżącego Zofię S. - art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do postanowień art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania, której przesłanki zostały określone w par. 2 art. 183. Żadna z przesłanek nieważności postępowania wymienionych w cyt. art. 183 par. 2 omawianej ustawy nie zachodzi w niniejszej sprawie.