Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 22 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SA/Wa 1613/07 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej zwrotu emerytury wojskowej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SA/Wa 1613/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę S. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej zwrotu emerytury wojskowej, wskazując, że sprawy z tego zakresu nie podlegają kognicji sądów administracyjnych.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożył S. K., wnosząc o jego uchylenie w całości i o przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, oraz o zasądzenie od Ministra Obrony Narodowej na rzecz skarżącego kosztów zastępstwa procesowego w drugiej instancji według norm przepisanych.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm.), poprzez uznanie, że niniejsza sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Wskazano, że sąd powszechny nie rozpoznaje wniosków w trybie art. 157 § 1 i § 2 k.p.a. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej wydanej przez organ administracji publicznej z rażącym naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono też merytoryczne kwestie związane z zaskarżoną decyzją, wskazując argumenty świadczące, zdaniem skarżącego, o jej nieważności.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
zgodnie z art. 174 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Stosownie natomiast do art. 183 § 1 wskazanej ustawy, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania. Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zgodność zaskarżonego orzeczenia z prawem materialnym i procesowym w granicach skargi kasacyjnej. Dokonując tej kontroli Sąd nie jest uprawniony do badania ewentualnej wadliwości zaskarżonego orzeczenia wykraczającej poza ramy wyznaczone zarzutami skargi kasacyjnej. Oznacza to związanie zarzutami i wnioskami skargi kasacyjnej. A zatem zakres rozpoznania sprawy wyznacza strona wnosząca skargę kasacyjną przez przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie.
Podkreślić w tym miejscu należy, że zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
W myśl natomiast art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004r., Nr 8, poz. 66 ze zm.), w sprawach dotyczących prawa do zaopatrzenia emerytalnego i świadczeń z tego tytułu, zainteresowanemu przysługuje odwołanie do właściwego sądu według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego, a więc do właściwego sądu powszechnego.