Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), Sędziowie NSA Krystyna Borkowska, Anna Łuczaj, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2006r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Opolu z dnia 19 maja 2005r. sygn. akt II SA/Op 22/04 w sprawie ze skargi S. Ł. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie należności przedemerytalnych postanawia odrzucić skargę kasacyjną
Wojewoda Opolski decyzją z [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 6c ust. 2 pkt 2, art. 37k ust. 1 i art. 37l ust. 1 ustawy z 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514 ze zm.) oraz na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z [...] nr [...] odmawiającą S. Ł. prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że na dzień rozwiązania stosunku pracy z innej przyczyny aniżeli przyczyny dotyczące zakładu pracy S. Ł. nie posiadał wieku uprawniającego do ubiegania się o świadczenie przedemerytalne. Nie zostały więc spełnione przesłanki uzasadniające przyznanie świadczenia przedemerytalnego, które powinny być spełnione - zgodnie z art. 37l pkt 1 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu w dniu rejestracji w powiatowym urzędzie pracy.
S. Ł. zaskarżył decyzję do sądu administracyjnego. Zarzucił, że organ odmówił zaliczenia do okresu uprawniającego do świadczenia okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych oraz, że został zwolniony z przyczyn losowych, tj. z powodu schorzenia kardiologicznego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z 19 maja 2005 r. sygn. akt II SA/Op 22/04 po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. Ł. na decyzję
Wojewody Opolskiego z [...] nr [...] w przedmiocie należności przedemerytalnych, oddalił skargę. W uzasadnieniu Sąd wywodził, że materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 37k ust. 1 ustawy z 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514 ze zm.), który obowiązywał w dacie rejestracji skarżącego jako osoby bezrobotnej, tj. 5 sierpnia 2003 r. w brzmieniu: "świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie, spełniającej określone w ustawie warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku, jeżeli:
1) osiągnęła wiek co najmniej 58 lat kobieta i 63 lata mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub
2) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 50 lat kobieta i 55 lat mężczyzna oraz osiągnęła okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub
3) do dnia rozwiązania stosunku pracy, z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub
4) do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy, posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn, a rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w związku z niewypłacalnością pracodawcy w rozumieniu ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85, Nr 127, poz. 1088 i Nr 155, poz. 1287), lub