Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 4 października 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2005 r. sygnatura akt II SA/Wa 2008/04 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Jana D. na rozkaz personalny Szefa Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej z dnia 11 stycznia 1991 r. (...) w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2005 r., II SA/Wa 2008/04 odrzucił skargę Jana D. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że w sprawie nie zostały wyczerpane środki zaskarżenia, choć przysługiwały one stronie w postępowaniu przed organem administracji publicznej i skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 par. 1 pkt 6 i par. 3 w zw. z art. 52 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
W skardze kasacyjnej wniesionej na to postanowienie Jan D., reprezentowany przez radcę prawnego Piotra K., wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając mu naruszenie prawa procesowego, tj. art. 6 Europejskiej Konwencji oraz art. 45 Konstytucji RP. W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż rozpoznanie skargi przez Sąd I instancji na posiedzeniu niejawnym pozbawiło go sprawiedliwego i jawnego procesu, a pozbawienie możliwości osobistego dowodzenia swych racji nie czyni zadość dobru wymiaru sprawiedliwości i prawu do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Minister Obrony Narodowej, reprezentowany przez radcę prawnego Waldemara C., podniósł, iż skarżący formułując podstawy skargi kasacyjnej oparł się na naruszeniu przepisów postępowania nie wskazał konkretnie naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego podnosząc natomiast naruszenie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny zapisów Europejskiej Konwencji Praw Człowieka oraz Konstytucji RP wskutek czego rozminął się z dyspozycją art. 174 cytowanej ustawy, precyzującym podstawy skargi kasacyjnej. Zdaniem Ministra w orzecznictwie NSA ugruntowany został już pogląd, iż z istoty skargi kasacyjnej, jako środka odwoławczego od wyroku sądu administracyjnego pierwszej instancji, wynika, że podstawą skargi kasacyjnej jest naruszenie przez Sąd przepisów postępowania sądowoadministracyjnego /wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2004 r. FSK 191/04/ i dlatego skarga kasacyjna Jana D. winna być uznana za niedopuszczalną.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zawiera podstawy skargi kasacyjnej. Jedną z nich, określoną w punkcie drugim jest naruszenie przepisów posterowania, jeśli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Przytoczenie zatem podstawy skargi kasacyjnej będzie polegało na wskazaniu konkretnego przepisu konkretnego aktu prawnego i stopnia naruszenia, przy czym musi to być przepis, który miał zastosowanie w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Skarga kasacyjna bowiem jest środkiem odwoławczym od orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych.
W skardze kasacyjnej Jana D. postawiony został Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie zarzut naruszenia prawa procesowego. Jeżeli przyjąć, iż podstawa taka mieści się w art. 174 pkt 2 ustawy, to oceniając jej zasadność należy stwierdzić, że jest ona nieusprawiedliwiona.
Jak podniesiono wyżej zarzut naruszenia przepisów postępowania powinien dotyczyć tych przepisów, które miały zastosowanie w postępowaniu przed sądem administracyjnym. W skardze kasacyjnej Wojewódzkiemu Sądowi postawiono zarzut naruszenia art. 6 Konwencji Praw Człowieka i art. 45 Konstytucji.
Przepisy te stanowią o prawie do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły Sąd. Rozpatrując sprawę skarżącego na posiedzeniu niejawnym Wojewódzki Sąd Administracyjny nie naruszył tych zasad, skoro art. 58 par. 1 pkt 6 w zw. z art. 58 par. 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi dopuszcza odrzucenie skargi na posiedzeniu niejawnym.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uznając, że zachodzi sytuacja uregulowana w art. 182 par. 1 powołanej ustawy, dopuszczająca możliwość rozpoznania skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym.