Skarga kasacyjna od wyroku WSA we Wrocławiu w sprawie ze skargi T. B. na przewlekłość Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Monika Nowicka sędzia NSA Marian Wolanin po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 listopada 2018 r. sygn. akt II SAB/Wr 33/18 w sprawie ze skargi T. B. na przewlekłość Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: uchylić zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 listopada 2018 r. i odrzucić skargę T. B.

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 7 listopada 2018 r. sygn. akt II SAB/Wr 33/18 oddalił skargę T. B. na przewlekłość Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyrok wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W dniu 29 grudnia 2008 r. do Wojewody Dolnośląskiego wpłynął wniosek T. B. o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez L. B. nieruchomości w miejscowości K., gmina L., w byłym województwie wołyńskim, tj. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Urząd Miejski Wrocławia pismem nr [...] z dnia [...] listopada 2012 r. przekazał Wojewodzie Dolnośląskiemu wniosek skarżącego o zarejestrowanie uprawnień do mienia pozostawionego na wschodzie z dnia [...] listopada 1990 r., pierwotnie złożony do Urzędu Rejonowego we Wrocławiu.

Decyzją Wojewody Dolnośląskiego nr [...] z dnia [...] czerwca 2013 r., stwierdzono, że skarżący jest osobą, której jako byłemu właścicielowi przysługuje prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie zakwestionował powyższego rozstrzygnięcia przez złożenie odwołania, a przyznana rekompensata (z uwzględnieniem waloryzacji) została zrealizowana w dniu 26 września 2013 r. w formie świadczenia pieniężnego w postaci przelewu na wskazany przez wnioskodawcę rachunek bankowy.

W dniu 18 grudnia 2017 r. skarżący złożył zażalenie do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na bezczynność i przewlekłe prowadzenie przez Wojewodę Dolnośląskiego postępowania w w/w sprawie. Z uwagi na oczywistą - zdaniem Ministra - bezprzedmiotowość żądania wypłaty rekompensaty w wysokości 100% wartości nieruchomości pozostawionej, pismem z dnia 15 lutego 2018 r. wyjaśniono wnioskodawcy, że po stronie Skarbu Państwa nie istnieją jakiekolwiek zobowiązania wobec niego z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Pismem z dnia 24 marca 2018 r. skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na przewlekłość Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, wnosząc o orzeczenie, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, a nadto przyznanie od organu na jego rzecz sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że - podobnie jak w sprawie o sygnaturze II SAB/Wr 32/17 (zakończonej prawomocnie odrzuceniem skargi) - wniosek i dokumenty do uzyskania rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami RP złożył do Urzędu Miejskiego Wrocławia w dniu 22 listopada 1990 r. Obiecano mu, że otrzyma mieszkanie albo dom po Armii Radzieckiej. Po upływie lat i prośbach organy nie zawiadamiały go o przyczynach zwłoki i nie wskazywały terminu załatwienia sprawy. Kiedy stanowczo domagał się wyjaśnienia zwłoki, usłyszał nawet, że chyba wcale nie składał żadnego wniosku. Po interwencji skarżącego poinformowano, że dokumenty gdzieś zaginęły i że ma złożyć je ponownie, a wtedy będzie sprawa załatwiona. Stąd w dniu 29 grudnia 2008 r. złożył je ponownie. Decyzja Wojewody w sprawie zapadła dopiero po kolejnych 5 latach od tej daty.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda