Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 7 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Go 57/09 odrzucające w punkcie pierwszym skargę B. A. i przyznające w punkcie drugim od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. na rzecz adw. A. K. wynagrodzenie w kwocie 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) powiększone o należną stawkę podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej w sprawie ze skargi B. A. na decyzję Burmistrza Miasta Świebodzina z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wskazania pomieszczenia tymczasowego postanawia oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 7 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Go 57/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. odrzucił w punkcie pierwszym skargę B. A. i przyznał w punkcie drugim od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. na rzecz adw. A. K. wynagrodzenie w kwocie 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) powiększone o należną stawkę podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej w sprawie z jej skargi na decyzję Burmistrza Miasta Świebodzina z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wskazania pomieszczenia tymczasowego. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że pismo z dnia [...] października 2008 r., nr [...] skierowane z upoważnienia Burmistrza Świebodzina do B. A. należy uznać za decyzję administracyjną w przedmiocie odmowy wyznaczenia pomieszczenia tymczasowego. Stwierdzono dalej, że skarżąca w niniejszej sprawie nie wyczerpała środków zaskarżenia w rozumieniu art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) co stanowi jedną z przyczyn niedopuszczalności skargi, o której mowa w art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
W skardze kasacyjnej reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika B. A . zarzuciła Sądowi I instancji naruszenie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. polegające na odrzuceniu skargi na decyzję Burmistrza Świebodzina, w sytuacji dopuszczalności wniesienia takiej skargi ze względu na właściwość Burmistrza Świebodzina, jako organu wykonawczego gminy do wskazania pomieszczenia tymczasowego. Podano, że nierozpoznanie odwołania przez SKO nie może być przyczyną odrzucenia skargi, albowiem należało ją potraktować jako skargę na bezczynność organu i merytorycznie rozpoznać. Wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Gorzowie Wlk. oraz zasądzenie kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędna wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem według art. 183 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc jedynie pod uwagę nieważność postępowania. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym zdaniem skarżącego - uchybił Sąd, uzasadnienia ich naruszenia a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego - wskazania dodatkowo, że wytknięte naruszenie mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Kasacja nie odpowiadająca tym wymogom pozbawiona konstytuujących ją elementów treściowych uniemożliwia sądowi ocenę jej zasadności. Ze względu na to, że skarga kasacyjna jest sformalizowanym środkiem prawnym jest obwarowana przymusem adwokacko - radcowskim (art. 175 § 1 -3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).