Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. Ł. i I. Ł. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 425/10 odrzucającego skargę P. Ł. i I. Ł. na postanowienie Wojewody M. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wyznaczenia organu właściwego do załatwienia sprawy postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 425/10 odrzucił na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 53, poz. 1270 ze zm.) skargę P. Ł. i I. Ł. na postanowienie Wojewody M. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wyznaczenia organu właściwego do załatwienia sprawy.
Sąd w uzasadnieniu wskazał, że zakres kognicji wojewódzkich sądów administracyjnych wyznacza art. 3 § 2 p.p.s.a. zgodnie z którym, sądy administracyjne orzekają w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W ocenie Sądu na postanowienie Wojewody M. wyznaczające jako organ właściwy do załatwienia sprawy Starostę S. zażalenie nie przysługiwało, gdyż zaskarżony akt nie mieści się w katalogu aktów i czynności określonym w art. 3 § 2 ww. ustawy.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wnieśli P. Ł. i I. Ł. zarzucając na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 3 §2 pkt 8 p.p.s.a., art. 58 §1 pkt 1 p.p.s.a., art. 134 §1 w związku z art. 166 p.p.s.a., art. 149 p.p.s.a., polegające na odrzuceniu skargi P. i I. Ł. z dnia 29 stycznia 2010 r. pomimo, że przedmiotem tej skargi była bezczynność Wojewody M. w postępowaniu odwoławczym w sprawie z odwołań na decyzję Starosty Powiatu W. nr [...] z dnia [...] września 2002 r.
Z uwagi na powyższe skarżący wnieśli o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia i orzeczenie na ich rzecz zwrotu poniesionych kosztów postępowania kasacyjnego.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że w dniu 29 stycznia 2010 r. skarżący skierowali do Wojewody M. wniosek, aby Wojewoda we własnym zakresie uchylił wadliwe ich zdaniem postanowienie Wojewody z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] wyznaczające jako organ właściwy do załatwienia sprawy Starostę S., stwierdzając jednocześnie, iż w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku przez Wojewodę proszą, aby został on potraktowany w pierwszej kolejności jako skarga na przewlekłość postępowania odwoławczego przed Wojewodą M.
W odpowiedzi na pismo organu z dnia 10 lutego 2010 r. skarżący w piśmie z dnia 17 lutego 2010 r. w sposób nie budzący ich zdaniem wątpliwości potwierdzili, że przedmiotem skargi z dnia 29 stycznia 2010 r. była bezczynność Wojewody M. W ocenie skarżących pominięcie tego przedmiotu skargi przez WSA i jej odrzucenie jest niezrozumiałe, skoro nawet Wojewoda M. w odpowiedzi na skargę z dnia 2 marca 2010 r. nie ma żadnych wątpliwości, że przedmiotem tej skargi jest jego bezczynność i do tego zarzutu organ ten się ustosunkował.