Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie Janina Antosiewicz (spr.) NSA Zygmunt Zgierski Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. E. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 134/05 w sprawie ze skargi E. L. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości postanawia: odrzucić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 3 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 134/05, oddalił skargę E. L. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji wywłaszczającej nieruchomość.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył treść i motywy decyzji ostatecznej, utrzymującej w mocy decyzję Wojewody [...] z [...], umarzającej wszczęte na wniosek E. L. postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika [...] z [...] października 1976 r. o wywłaszczeniu na rzecz Państwa części nieruchomości o pow. 667 m2, położonej w [...] przy ul. [...], stanowiącej własność E. L. Umorzenie postępowania organy uzasadniły tym, iż decyzja Naczelnika [...] z [...] października 1976 r. była już przedmiotem postępowania nadzorczego, zakończonego decyzją Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 1996 r., odmawiającą stwierdzenia nieważności tej decyzji.
Skargę na decyzję z [...] kwietnia 1996 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił.
Zdaniem organu centralnego brak jest podstaw do kwestionowania zgodności z prawem zarówno decyzji nadzorczych jak i decyzji wywłaszczeniowej, w zakresie przesłanek wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a., zaś postępowanie nadzorcze wszczęte ponownym wnioskiem strony podlega umorzeniu, bowiem kolejna decyzja w tej mierze obwarowana byłaby wadą, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a.
W skardze na powyższą decyzję, E. L. zarzucił naruszenie prawa i godzenie w słuszne interesy stron postępowania. Zarzucił naruszenie art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a. w związku z nieprawidłowym doręczeniem decyzji osobie nieupoważnionej oraz art. 7 i 8 k.p.a.
Oddalając tę skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) zwaną dalej ustawą Ppsa, Wojewódzki Sąd Administracyjny podzielił stanowisko organów co do zasadności umorzenia postępowania nadzorczego.
W ocenie Sądu, skoro w tej sprawie toczyło się postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika [...] z dnia [...] października 1976 r. o wywłaszczenie spornej nieruchomości, to Sąd z urzędu zbadał wszystkie przesłanki z art. 156 § 1 k.p.a., chociaż nie podniósł tego w uzasadnieniu. W postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, przedmiotem oceny Sądu jest nie tylko wada decyzji wskazana przez wnioskodawcę, lecz również pozostałe wady kwalifikowane, wymienione w art. 156 § 1 k.p.a. Za nieuzasadnione uznał Sąd stanowisko, że wydając zaskarżoną decyzję organ centralny rażąco naruszył art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a., ponieważ nie toczyło się w tej sprawie postępowanie na podstawie art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a. Zdaniem Sądu, weryfikacja decyzji na podstawie art. 156 § 1 k.p.a. nie może polegać na ocenie w kilku postępowaniach poszczególnych wad decyzji wymienionych w kolejnych punktach. Skoro NSA oddalił skargę, to oznacza brak podstaw do kwestionowania zgodności z prawem zarówno decyzji nadzorczych jak i decyzji wywłaszczeniowej w zakresie przesłanek, o których stanowi art. 156 § 1 k.p.a.