W świetle przedstawionych powyżej przepisów prawnych, należy zatem poczynić ustalenia, czy I. K. jest osobą mającą miejsce zamieszkania, czy też osobą bezdomną.
Z przeprowadzonego w dniu 30 listopada 2015 r. wywiadu środowiskowego wynika, że I. K. obecnie przebywa w miescowości P. w częściowo zawalonym budynku, bez dostępu do wody i energii elektrycznej. Posiada on łóżko oraz piec typu "koza". Od wielu lat przebywa w tej miejscowości w wielu różnych miejscach, w tym mieszkał również u swoich kolegów, którzy pomagali mu, dostarczając żywność. Obecnie nie jest nigdzie zameldowany, a ostatnim miejscem jego zameldowania była J., ul. [...]. Jest uzależniony od alkoholu, jednak nigdy nie leczył się odwykowo, twierdząc, że sam jest w stanie poradzić sobie z tym problemem. Nie wyraża również zgody na skierowanie go do schroniska dla bezdomnych. Jest też zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w Z. bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Nie posiada żadnego dochodu. Na mocy orzeczenia Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Z. z dnia [...] października 2015 r. ma ustalony umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Biorąc powyższe okoliczności faktyczne pod uwagę, nie sposób uznać, że miejsce, w którym obecnie przebywa I. K., (P.) jest jego miejscem zamieszkania w rozumieniu art. 25 K.c. O ile pierwszy z czynników niezbędnych do uznania, że dana miejscowość jest miejscem zamieszkania można ocenić, że został spełniony, bowiem I. K. faktycznie przebywa w sensie fizycznym w tej miejscowości, o tyle drugi z czynników nie. Nie można bowiem przypisać wnioskodawcy zamiaru stałego pobytu w tym miejscu. Świadczy o tym chociażby jego dotychczasowy tułaczy tryb życia.
Powyższe pozwala na przyjęcie, że I. K. należy uznać za osobę bezdomną, o której mowa w art. 6 pkt 8 ustawy, bowiem jest on osobą niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym i niezameldowaną na pobyt stały w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Bez wątpienia miejsce, w którym obecnie przebywa nie jest lokalem mieszkalnym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, gdyż trudno uznać, że zrujnowany budynek, bez dostępu do wody i energii elektrycznej może służyć do zaspokajania podstawowych potrzeb mieszkaniowych.
Z tych względów, właściwość miejscową gminy należało ustalić na podstawie art. 101 ust. 2 ustawy, tj. według ostatniego miejsca zameldowania osoby ubiegającej się o świadczenie. Skoro zatem ostatnim miejscem zameldowania I. K. była J., ul. [...], to organem właściwym do rozpatrzenia jego wniosku z dnia 1 grudnia 2015 r. o przyznanie pomocy w formie zasiłku stałego wraz z ubezpieczeniem zdrowotnym jest Prezydent Miasta J.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 4 i art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.