Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie NSA del. WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Izabella Kulig-Maciszewska Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta B.-B. - Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B.- B. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Prezydentem Miasta B.-B. - Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w B.-B. a Prezydentem Miasta T. - Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w T. w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej i ustalającej opłatę za pobyt wobec S. P. postanawia wskazać Prezydenta Miasta T. jako organ właściwy w sprawie
P.o. Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. B. wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego tj. Prezydentem Miasta B.-B., a Prezydentem Miasta T. w sprawie skierowania S. P. do domu pomocy społecznej i wskazanie Prezydenta Miasta T. jako organu właściwego do wydania decyzji w tej sprawie.
W motywach tego wniosku wskazano, że postanowieniem, wydanym na podstawie art. 65 § l KPA, Kierownika Działu Pomocy Środowiskowej MOPS w T. działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta T. nr Z S.B. 0717.1-125 6/2007 z dnia 27.08.2007 r. wniosek S. P. o umieszczenie w domu pomocy społecznej wraz z wywiadem środowiskowym został przekazany do Wnioskodawcy celem dalszego załatwienia. Z takim rozstrzygnięciem nie można się zgodzić z następujących powodów: Wnioskodawca uważa, iż przekazanie sprawy nastąpiło z obrazą art. 59 § l w związku z art. 101 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm) oraz art. 25 k.c. Zgodnie z ww. przepisami właściwą miejscowo gminą do załatwienia wniosku jest gmina miejsca zamieszkania zainteresowanego w dniu jego kierowania do domu pomocy społecznej. Ustawa o pomocy społecznej nie definiuje pojęcia "miejsca zamieszkania". Należy zatem odnieść się tej kwestii do art. 25 kodeksu cywilnego, który za miejsce zamieszkania osoby fizycznej uznaje miejscowość w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.
Z nadesłanego do Wnioskodawcy wywiadu środowiskowego oraz z dołączonych do niego zaświadczeń, oświadczeń zainteresowanego i dokumentów wynika, iż zainteresowany wskazał jako miejsce swego zamieszkania miasto T. W mieście tym fizycznie przebywa od grudnia 2006 r. i chce nadal przebywać wnioskując o umieszczenie go w domu pomocy społecznej w T., zatem wykazuje również wolę stałego pobytu w T.. Ponadto pracownik socjalny przeprowadzający wywiad z zainteresowanym wskazał, iż "zlikwidował" on mieszkanie w B.-B. należące do zasobów komunalnych. ZUS w T. uznał się za właściwy miejscowo do wydania zainteresowanemu decyzji o przyznaniu emerytury, czemu dał wyraz w decyzji z dnia 5.01.2007 r. Zainteresowany jest osobą w podeszłym wieku (76 lat), chorą, wymagającą fachowej opieki z uwagi na stan zdrowia. Z córkami nie utrzymuje kontaktu z uwagi na konflikt rodzinny, a do T. przyjechał na zaproszenie syna, który deklarował mu pomoc. Jak wynika ze zgromadzonej dokumentacji z miejscem jego poprzedniego zamieszkania w B.-B. nie łączą go już żadne więzy, w tym także rodzinne. Poza tym sam zainteresowany wyraził wolę pozostania na terenie miasta T. wnosząc o umieszczenie go w domu pomocy społecznej T. Zatem faktycznym miejscem jego zamieszkania na dzień składania wniosku o umieszczenie w domu pomocy społecznej jest miasto T., gdzie są obecnie ześrodkowane wszelkie potrzeby życiowe zainteresowanego oraz gdzie zamierza przebywać na stałe. Przebywanie w T. ma cechy założenia tam ośrodka swoich spraw osobistych i majątkowych (otrzymywanie emerytury z ZUS w T., leczenie się, złożenie wniosku o zameldowanie w T.). Wszystkie te okoliczności faktyczne czynią przebywanie S. P. w mieście T. miejscem jego zamieszkania w rozumieniu art. 25 k.c. Konsekwencją tego jest uznanie, iż organem właściwym do rozpatrzenia jego wniosku z dnia 4.07.2007 r. jest organ właściwy w T.