Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz Sędziowie NSA Jan Paweł Tarno NSA Leszek Leszczyński (spr.) Protokolant asystent sędziego Piotr Baryga po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Samorządowym Kolegium Odwoławczym w B. a Wojewodą Kujawsko-Pomorskim w przedmiocie: rozpoznania wniosku A. Z. i R. Z. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w B. z dnia [...] września1980 r. Dec. nr [...] o przejęciu na Skarb Państwa nieruchomości zabudowanej, położonej we wsi P., stanowiącej własność J. i A. małżonków Z. postanawia: wskazać Wojewodę Kujawsko - Pomorskiego jako organ właściwy w sprawie rozpoznania wniosku A. Z. i R. Z.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. wnioskiem z dnia 20 lipca 2010 r. zwróciło się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, powstałego pomiędzy Kolegium a Wojewodą Kujawsko - Pomorskim w przedmiocie rozpoznania wniosku A.Z. i R.Z. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w B. z dnia [...] września 1980 r. nr [...] orzekającej o nieodpłatnym przejęciu na Skarb Państwa nieruchomości zabudowanej o powierzchni [...] ha, zapisanej w księdze wieczystej nr [...] S. oraz w rejestrze gruntowym wsi P. pod nr [...] jako własność J. i A. małż. Z..
W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że wnioskiem z dnia [...] maja 2010 r. A.Z. i R.Z. wystąpili do Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w B. z dnia [...] września 1980 r.
Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] Wojewoda Kujawsko - Pomorski na podstawie art. 65 § 1 k.p.a. przekazał w/w wniosek do rozpoznania Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w B.. W uzasadnieniu postanowienia Wojewoda Kujawsko-Pomorski powołując się na postanowienie NSA z dnia 30 września 2009 r. sygn. akt OW 105/2004, wskazał na domniemanie kompetencji Kolegium do rozpatrzenia wniosku stron.
Kolegium we wniosku o rozstrzygnięcie sporu stwierdziło, że nie podziela powyższego poglądu. Wskazano, że w doktrynie i orzecznictwie została przyjęta zasada, iż właściwość rzeczową organu do stwierdzenia nieważności decyzji ocenia się według przepisów prawa materialnego, które stanowiły podstawę ustalenia właściwości organu przy wydawaniu weryfikowanej decyzji, a w razie zmian w strukturze administracji publicznej ustala się najpierw organ, na który przeszła właściwość w danych sprawach, a dopiero potem określa się organ wyższego stopnia.. W ocenie Kolegium, przy wskazywaniu organu wyższego stopnia do rozpatrzenia sprawy stwierdzenia nieważności orzeczenia w sprawie zakończonej decyzją na podstawie art. 179 § 1 Kodeksu cywilnego, a zatem należącej, w okresie obowiązywania powyższego przepisu, do kategorii spraw z zakresu administracji rządowej, podstawę prawną będą stanowić przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie (Dz. U. Nr 31, poz. 206), która weszła w życie w dniu 1 kwietnia 2009 r. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 5 tej ustawy do właściwości wojewody jako organu administracji rządowej w województwie należą wszystkie sprawy z zakresu administracji rządowej w województwie, niezastrzeżone w odrębnych ustawach na rzecz innych organów tej administracji tj. organów administracji rządowej. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 wojewoda jest organem wyższego stopnia w rozumieniu k.p.a.
W ocenie Kolegium, mając na uwadze, że z przepisów ustaw odrębnych nie wynika, który z organów administracji rządowej jest właściwy w określonej sprawie z zakresu administracji rządowej, organem właściwym jako organ wyższego stopnia w sprawie niniejszej Wojewoda Kujawsko-Pomorski.
W odpowiedzi na powyższy wniosek Wojewoda Kujawsko-Pomorski wskazał, że decyzja Naczelnika Miasta i Gminy B. z dnia [...] września 1980 r. została wydana przez organ administracji, którego nie ma w obecnej strukturze organów administracji publicznej. Nie można z góry przyjmować założenia, że sprawy załatwione przed reformą z 1990 r. przez terenowe organy administracji państwowej należą do organów administracji rządowej. Zrzekanie się własności nieruchomości, mimo, że przypisane administracji rządowej, zostało przekazane po reformie administracji publicznej w 1990 r. organom gmin jako zadanie zlecone.