Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie: sędzia NSA Irena Kamińska sędzia del. WSA Magdalena Józefczyk (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta G. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta G. a Wójtem Gminy C. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia wniosku M. K. o przyznanie zasiłku okresowego postanawia wskazać Wójta Gminy C. jako organ właściwy w sprawie.
Prezydent Miasta G. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu pomiędzy nim a Wójtem Gminy C. w zakresie właściwości miejscowej w sprawie przyznania zasiłku okresowego poprzez wskazanie jako organu właściwego Wójta Gminy C.
W uzasadnieniu wniosku podano, że M.K. podaniem z dnia [...] stycznia 2017 r. złożonym w Ośrodku Pomocy Społecznej w G. zwrócił się o przyznanie mu świadczenia z pomocy społecznej w formie zasiłku okresowego. W tym samym dniu przeprowadzono u niego wywiad środowiskowy i ustalono, że jest zameldowany na pobyt stały w D. u swoich rodziców. Od lutego 2016 r. przebywał w Centrum Leczenia Uzależnień [...] w G. Obecnie od [...] lutego 2017 r. kontynuuje terapię mieszkając w hostelu przy ul. [...] dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych Centrum Leczenia Uzależnień [...]. Pobyt w hostelu jest elementem terapii, ale nie jest miejscem stałego pobytu, lecz pobytu czasowego, okazjonalnego. Wnioskodawca nie wskazywał, aby jego miejscem zamieszkania były G. Oświadczył jednak, że po zakończeniu terapii planuje pozostać w G. Zatem miasto to jest przez niego traktowane, jako miejsce pobytu czasowego, a artykułowane plany na przyszłość nie dowodzą ziszczenia się przesłanki przebywania w określonej miejscowości z zamiarem stałego pobytu w rozumieniu art. 25 Kodeksu cywilnego. Oznacza to w ocenie Prezydenta Miasta G., że Miasto to nie jest gminą miejsca zamieszkania M.K.. Podkreślono przy tym, że Miasto G. prowadzi różnego typu ośrodki leczące uzależnienia i przyjmuje do nich osoby z różnych miejsc w Polsce. Nie może jednak przez ten fakt być narażane na ponoszenie kosztów związanych z pomocą społeczną dla osób korzystających z tych ośrodków, które nigdy nie były z Miastem związane.
W odpowiedzi na wniosek Wójt Gminy C. oświadczył, że z przeprowadzonego przez pracownika Ośrodka Pomocy Społecznej w G. wywiadu środowiskowego wynikało, że M.K. przebywa na terenie Miasta G. na leczeniu stacjonarnym w Centrum Leczenia Uzależnień [...]. Według oświadczenia strony za pokończeniu terapii planuje pozostać w G.. Z kolei z wywiadu przeprowadzonego u matki M.K. zamieszkałej w C. wynikało, że systematycznie pomaga synowi finansowo, a ten od [...] lutego 2017 r. przebywa w hostelu w G. kontynuując terapię, a po jej zakończeniu pozostanie w G.. Okoliczności te w ocenie Wójta mają wskazywać, że centrum aktywności życiowej M.K. mieści się w G..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 15 § 1 pkt 4 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) - zwanej dalej "P.p.s.a.", Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga sprawy o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej.
Przez spór o właściwość, o którym mowa w art. 4 P.p.s.a. należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia konkretnej sprawy (spór pozytywny) lub też każdy z nich uważa się za niewłaściwy do jej załatwienia (spór negatywny). Spór między organami jednostek samorządu terytorialnego, niemającymi wspólnego dla nich organu wyższego stopnia, jest sporem o właściwość, rozstrzyganym przez sąd administracyjny (art. 22 § 1 pkt 1 k.p.a.). Rozstrzyganie sporów o właściwość w sprawach należących do sądów administracyjnych należy do kompetencji Naczelnego Sądu Administracyjnego (art. 15 § 1 pkt 4 P.p.s.a.).