Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie: Sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza [...] z dnia 4 maja 2020 r. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem [...] a Burmistrzem Miasta i Gminy [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku C.S. o umieszczenie w domu pomocy społecznej postanawia wskazać Burmistrza Miasta i Gminy [...] jako organ właściwy do rozpoznania wniosku
Wnioskiem z dnia 4 maja 2020 r. Burmistrz [...], w imieniu którego działa Dyrektor Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] (dalej wnioskodawca), wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość w zakresie ustalenia organu pomocy społecznej właściwego w sprawie wniosku C.S. (dalej zainteresowany), przebywającego w placówce opiekuńczo-wychowawczej [...] w [...], gmina [...], w sprawie umieszczenia w domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że 26 lutego 2020 r. do Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] wpłynęło pismo z 17 lutego 2020 r. nr [...] Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] z wraz z kompletem dokumentów w celu rozpatrzenia wniosku klienta.
Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w [...] 2 marca 2020 r. przesłał zawiadomienie o przekazaniu sprawy zgodnie z właściwością miejscową wraz z wywiadem środowiskowym cz. I oraz załącznikami, gdyż zgodnie z art. 101 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ups nie jest organem właściwym do rozpatrzenia sprawy.
Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w [...] pismem z 13 marca 2020 r. zwrócił wywiad środowiskowy cz. I wraz z załącznikami argumentując, że zgodnie z orzecznictwem sądowym nie ma możliwości zwrotu tak przekazanej sprawy, a jedynie wdanie się w spor kompetencyjny [winno być spór o właściwość; art. 4 in princ. ppsa].
Pismem z 25 marca 2020 r. wnioskodawca odesłał komplet dokumentów Burmistrzowi Miasta i Gminy [...], który odesłał je znów pismem z 8 kwietnia 2020 r.
Wnioskodawca podniósł, że C.S. ma meldunek na terenie gminy [...] i nie jest osobą bezdomną. Ma on czasowy meldunek w gminie [...] i w tej gminie ma swoje miejsce zamieszkania. Zdaniem wnioskodawcy nie w każdym przypadku miejsce zamieszkania musi być tożsame z miejscem zameldowania. Obowiązek meldunkowy ma na celu rejestrację faktu pobytu określonej osoby w danej miejscowości, ale nie nadaje pobytowi status miejsca zamieszkania. Miejsce zamieszkania winno być ustalane w oparciu o art. 25 Kodeksu cywilnego.
Wnioskodawca wniósł o wskazanie Burmistrza Miasta i Gminy [...] jako organ właściwy w sprawie.
W odpowiedzi na wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość, działający w zastępstwie Burmistrza Miasta i Gminy [...], pełniący obowiązki Zastępcy Dyrektora Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy w [...] wniósł o wskazanie Burmistrza [...] jako organ właściwy do rozpoznania wniosku C.S.
Organ wskazał, że w sprawie nie ma zastosowania art. 101 ust. 6 ups, lecz art. 101 ust. 2 ups.
Zgodnie z art. 6 pkt 8 ups osobą bezdomną jest osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowana na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. Pojęcie lokalu zdefiniowane zostało jako lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a także lokal będący pracownią służącą twórcy do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki. Lokalem nie jest pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób, w szczególności znajdujące się w budynkach internatów, burs, pensjonatów, hoteli, domów wypoczynkowych lub w innych budynkach służących do celów turystycznych lub wypoczynkowych. Nie można uznać za lokal mieszkalny w rozumieniu art. 6 pkt 8 ups takiego pomieszczenia, które nie spełnia podstawowych warunków do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych typu: szopa, garaż, budynek gospodarczy.