Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marek Stojanowski (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Warszawie, a Wojewodą Mazowieckim w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania zażalenia K. C., E. Y., R. C., M. C., A. B., K. W., A. B., M. B., A. K. i M.K. na niezałatwienie w terminie przez Prezydenta m. st. Warszawy sprawy dotyczącej ustalenia odszkodowania za nieruchomość warszawską postanawia: 1. umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym; 2. zwrócić Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Warszawie - ze środków budżetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego - kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od wniosku.
Wnioskiem z dnia 12 stycznia 2017 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie wystąpiło do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Warszawie, a Wojewodą Mazowieckim w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania zażalenia K. C., E. Y., R. C., M. C., A. B., K. W., A. B., M. B., A. K. i M. K. na niezałatwienie w terminie przez Prezydenta m. st. Warszawy sprawy dotyczącej ustalenia odszkodowania za nieruchomość warszawską.
Odpis ww. wniosku został doręczony Wojewodzie Mazowieckiemu, który w piśmie z dnia 15 lutego 2017 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) uznał swoją właściwość w sprawie rozpatrzenia ww. zażalenia oraz poinformował, że zakończył sprawę wydaniem postanowienia z dnia [...] stycznia 2016 r.
Z uwagi na uznanie swojej właściwości przez Wojewodę Mazowieckiego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie w piśmie z dnia 15 marca 2017 r. cofnęło wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 15 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - dalej w skrócie P.p.s.a.), do rozstrzygania sporów, o których mowa w art. 4, oraz do rozpoznawania innych spraw należących do właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego na mocy odrębnych ustaw stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Stosownie do art. 64 § 3 P.p.s.a. do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
W myśl art. 60 P.p.s.a. skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania (art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a.). Przepis art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. ma odpowiednie zastosowanie do wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.
Stwierdzając, że w przedmiotowej sprawie nie występują przesłanki niedopuszczalności cofnięcia wniosku, o których mowa w art. 60 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny uznał cofnięcie wniosku za skuteczne i umorzył postępowanie sądowe w tej sprawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 64 § 3 i art. 15 § 2 P.p.s.a. O zwrocie wpisu sądowego od wniosku Sąd orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a. w zw. z art. 64 § 3 i art. 15 § 2 P.p.s.a.