Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A. N. o skierowanie i dofinansowanie pobytu w domu pomocy społecznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch Sędzia NSA Ewa Dzbeńska Sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Tychy o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta Tychy a Wójtem Gminy Wilkowice w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A. N. o skierowanie i dofinansowanie pobytu w domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Wójta Gminy Wilkowice jako organ właściwy do rozpoznania wniosku

Uzasadnienie strona 1/2

Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Tychach działając z upoważnienia Prezydenta Miasta Tychy wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Wójtem Gminy Wilkowice w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A. N. o skierowanie i dofinansowanie pobytu w domu pomocy społecznej.

W uzasadnieniu wniosku podano, że pismem z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] Dyrektor Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Wilkowicach uznał się niewłaściwym w sprawie wniesionej przez A. N. o skierowanie jej do domu pomocy społecznej i przekazał wniosek do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Tychach z uwagi na fakt zameldowania A. N. na pobyt stały w mieście Tychy.

Prezydent Miasta Tychy nie podzielając stanowiska Wójta Gminy Wilkowice wskazał, że przekazanie sprawy nastąpiło z obrazą art. 101 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 ze zm.) oraz art. 25 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z ww. przepisami właściwą miejscowo gminą do załatwienia wniosku jest gmina zamieszkania zainteresowanego. Ustawa o pomocy społecznej nie definiuje pojęcia "miejsca zamieszkania". Należy zatem odnieść się w tej kwestii do art. 25 k.c., który za miejsce zamieszkania osoby fizycznej uznaje miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Z akt sprawy wynika, że A. N. nie posiada meldunku stałego w mieście Tychy, a na pobyt czasowy zameldowana jest w Domu Pomocy Społecznej [...] ul. Klimczoka 80, B. A. N. nie jest osobą bezdomną w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej, gdyż zgodnie z art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej za osobę bezdomną należy uznać osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminnym i niezameldowaną na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych, a także osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym i zameldowaną na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. Ponadto ośrodek ustalił, że z podanego przez Wójta Gminy Wilkowice adresu została wymeldowana od dnia [...] maja 2011 r.

W odpowiedzi na wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość Dyrektor Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Wilkowicach wskazał, że zameldowanie A. N. na pobyt czasowy na terenie Gminy Wilkowice związane jest z miejscem korzystania ze świadczeń pomocy społecznej w formie usług polegających na całodobowej opiece pielęgnacyjnej i rehabilitacyjnej wraz z żywieniem, sprzątaniem i praniem w domu pomocy społecznej, a nie z miejscem zamieszkania. Procesy życiowe A. N. związane były z Gminą Tychy, zameldowana była tam bowiem na pobyt stały od [...] sierpnia 1974 r. do [...] maja 2011 r. i mieszkała w Tychach przy ul. [...] do dnia [...] marca 2011 r. Organ podtrzymał swoje stanowisko, że Prezydent Miasta Tychy jest organem właściwym do załatwienia wniosku A. N. w sprawie skierowania i dofinansowania pobytu w domu pomocy społecznej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sądy administracyjne rozpoznają - na podstawie art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), z zastrzeżeniem art. 22 § 1 k.p.a. - spory o właściwość powstałe pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek, a organami administracji rządowej. Przez spór kompetencyjny (także spór o właściwość), o którym mowa w art. 4 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia konkretnej sprawy (spór pozytywny) lub też każdy z nich uważa się za niewłaściwy do jej załatwienia (spór negatywny).

Strona 1/2