Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: sędzia NSA Maciej Dybowski sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Starosty B. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą B. a Prezydentem Miasta C. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku S. W. o anulowanie rejestracji pojazdu postanawia: oddalić wniosek
Starosta B. (dalej: Starosta) wnioskiem z dnia [...] czerwca 2018 r. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Starostą, a Prezydentem Miasta C. (dalej: Prezydent) w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku S. W. o "anulowanie rejestracji pojazdu o numerze rejestracyjnym [...] zarejestrowanego w Wydziale Komunikacji w C.".
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że Prezydent przesłał Staroście, jako organowi właściwemu, wniosek o anulowanie rejestracji pojazdu. W piśmie przekazującym wniosek Prezydent wskazał, że zgodnie z art. 21 § 1 pkt 3 k.p.a. właściwość miejscową organu administracji publicznej ustalono według miejsca zamieszkania wnioskodawcy, którym jest B..
Starosta wskazał jednak, że stosownie do obowiązujących przepisów k.p.a. w sprawie uchylenia decyzji, wznowienia postępowania, czy też stwierdzenia wygaśnięcia decyzji, właściwym jest organ administracji publicznej, który ją wydał (odpowiedni w pierwszej bądź ostatniej instancji). W przedmiotowej sprawie decyzja o rejestracji pojazdu została wydana przez Prezydenta. Zatem tylko ten organ jest organem właściwym do załatwienia wniosku w przedmiotowej sprawie.
W odpowiedzi na wniosek Prezydent podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko wskazując, że zgodnie z art. 21 § 1 pkt 3 k.p.a., organem właściwym jest organ według miejsca zamieszkania wnioskodawcy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 w związku z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), zwanej dalej p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Przez spór o właściwość, o którym mowa w art. 4 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej, jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia konkretnej sprawy (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uważa się za właściwy do jej załatwienia (spór negatywny). Z kolei zgodnie z treścią art. 15 § 2 p.p.s.a. do rozstrzygania sporów, o których mowa w art. 4 p.p.s.a. oraz do rozpoznania innych spraw należących do właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego na mocy odrębnych ustaw stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym.
W niniejszej sprawie spór jaki zaistniał pomiędzy Starostą B., a Prezydentem Miasta C. jest sporem negatywnym, gdyż żaden z tych organów nie uznaje się za właściwy do rozpoznania wniosku wnioskodawcy o "anulowanie rejestracji pojazdu zarejestrowanego w Wydziale Komunikacji w C.".
Wskazać w tym miejscu przyjdzie, że aby spór kompetencyjny mógł zostać rozstrzygnięty, konieczne jest uprzednie precyzyjne ustalenie stanu faktycznego sprawy, bowiem tylko dla konkretnego stanu faktycznego możliwe jest zastosowanie przez organy właściwych przepisów prawa materialnego. Nie można natomiast mówić o rozstrzygnięciu sporu kompetencyjnego w sytuacji, gdy stan faktyczny sprawy, w której taki spór się pojawia, nie jest ustalony jednoznacznie, a więc gdy spór jest w istocie sporem co do faktów, a nie co do kompetencji, czyli co do prawa, z którego te kompetencje wynikają (vide m.in.: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2014 r., sygn. akt II OW 64/14; z dnia 14 kwietnia 2016 r., sygn. akt II GW 4/16; z dnia 27 września 2017 r., sygn. akt II GW 29/17). Ustalenie stanu faktycznego i określenie przedmiotu sprawy należy bowiem do organów administracji publicznej (art. 7 k.p.a.), a nie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Brak takich ustaleń powoduje, że wniosek o rozstrzygnięcie sporu jest przedwczesny i jako taki podlega oddaleniu na podstawie art. 15 § 2 w związku z art. 151 p.p.s.a.